ἀνακαίω

Ancient Greek

Alternative forms

• ἀνακάω (anakáō) — Attic

Etymology

From ἀνα- (ana-) +‎ καίω (kaíō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.na.kǎi̯.ɔː/ → /a.naˈcɛ.o/ → /a.naˈce.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.kǎi̯.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈkɛ.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈcɛ.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈce.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈce.o/

Verb

ἀνᾰκαίω • (anăkaíō)

1. to light up
2. to fire up (with anger)

Inflection

   Present: ἀνᾰκαίω, ἀνᾰκαίομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκαίω	ἀνᾰκαίεις	ἀνᾰκαίει	ἀνᾰκαίετον	ἀνᾰκαίετον	ἀνᾰκαίομεν	ἀνᾰκαίετε	ἀνᾰκαίουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰκαίω	ἀνᾰκαίῃς	ἀνᾰκαίῃ	ἀνᾰκαίητον	ἀνᾰκαίητον	ἀνᾰκαίωμεν	ἀνᾰκαίητε	ἀνᾰκαίωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκαίοιμῐ	ἀνᾰκαίοις	ἀνᾰκαίοι	ἀνᾰκαίοιτον	ἀνᾰκαιοίτην	ἀνᾰκαίοιμεν	ἀνᾰκαίοιτε	ἀνᾰκαίοιεν
	imperative		ἀνᾰ́καιε	ἀνᾰκαιέτω	ἀνᾰκαίετον	ἀνᾰκαιέτων		ἀνᾰκαίετε	ἀνᾰκαιόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰκαίομαι	ἀνᾰκαίῃ, ἀνᾰκαίει	ἀνᾰκαίεται	ἀνᾰκαίεσθον	ἀνᾰκαίεσθον	ἀνᾰκαιόμεθᾰ	ἀνᾰκαίεσθε	ἀνᾰκαίονται
	subjunctive	ἀνᾰκαίωμαι	ἀνᾰκαίῃ	ἀνᾰκαίηται	ἀνᾰκαίησθον	ἀνᾰκαίησθον	ἀνᾰκαιώμεθᾰ	ἀνᾰκαίησθε	ἀνᾰκαίωνται
	optative	ἀνᾰκαιοίμην	ἀνᾰκαίοιο	ἀνᾰκαίοιτο	ἀνᾰκαίοισθον	ἀνᾰκαιοίσθην	ἀνᾰκαιοίμεθᾰ	ἀνᾰκαίοισθε	ἀνᾰκαίοιντο
	imperative		ἀνᾰκαίου	ἀνᾰκαιέσθω	ἀνᾰκαίεσθον	ἀνᾰκαιέσθων		ἀνᾰκαίεσθε	ἀνᾰκαιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰκαίειν				ἀνᾰκαίεσθαι
participle	m	ἀνᾰκαίων				ἀνᾰκαιόμενος
	f	ἀνᾰκαίουσᾰ				ἀνᾰκαιομένη
	n	ἀνᾰκαῖον				ἀνᾰκαιόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀνέκαιον, ἀνεκαιόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέκαιον	ἀνέκαιες	ἀνέκαιε(ν)	ἀνεκαίετον	ἀνεκαιέτην	ἀνεκαίομεν	ἀνεκαίετε	ἀνέκαιον
middle/ passive	indicative	ἀνεκαιόμην	ἀνεκαίου	ἀνεκαίετο	ἀνεκαίεσθον	ἀνεκαιέσθην	ἀνεκαιόμεθᾰ	ἀνεκαίεσθε	ἀνεκαίοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀνᾰκαύσω, ἀνᾰκαύσομαι, ἀνᾰκαυθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκαύσω	ἀνᾰκαύσεις	ἀνᾰκαύσει	ἀνᾰκαύσετον	ἀνᾰκαύσετον	ἀνᾰκαύσομεν	ἀνᾰκαύσετε	ἀνᾰκαύσουσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκαύσοιμῐ	ἀνᾰκαύσοις	ἀνᾰκαύσοι	ἀνᾰκαύσοιτον	ἀνᾰκαυσοίτην	ἀνᾰκαύσοιμεν	ἀνᾰκαύσοιτε	ἀνᾰκαύσοιεν
middle	indicative	ἀνᾰκαύσομαι	ἀνᾰκαύσῃ, ἀνᾰκαύσει	ἀνᾰκαύσεται	ἀνᾰκαύσεσθον	ἀνᾰκαύσεσθον	ἀνᾰκαυσόμεθᾰ	ἀνᾰκαύσεσθε	ἀνᾰκαύσονται
	optative	ἀνᾰκαυσοίμην	ἀνᾰκαύσοιο	ἀνᾰκαύσοιτο	ἀνᾰκαύσοισθον	ἀνᾰκαυσοίσθην	ἀνᾰκαυσοίμεθᾰ	ἀνᾰκαύσοισθε	ἀνᾰκαύσοιντο
passive	indicative	ἀνᾰκαυθήσομαι	ἀνᾰκαυθήσῃ	ἀνᾰκαυθήσεται	ἀνᾰκαυθήσεσθον	ἀνᾰκαυθήσεσθον	ἀνᾰκαυθησόμεθᾰ	ἀνᾰκαυθήσεσθε	ἀνᾰκαυθήσονται
	optative	ἀνᾰκαυθησοίμην	ἀνᾰκαυθήσοιο	ἀνᾰκαυθήσοιτο	ἀνᾰκαυθήσοισθον	ἀνᾰκαυθησοίσθην	ἀνᾰκαυθησοίμεθᾰ	ἀνᾰκαυθήσοισθε	ἀνᾰκαυθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰκαύσειν			ἀνᾰκαύσεσθαι		ἀνᾰκαυθήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰκαύσων			ἀνᾰκαυσόμενος		ἀνᾰκαυθησόμενος
	f	ἀνᾰκαύσουσᾰ			ἀνᾰκαυσομένη		ἀνᾰκαυθησομένη
	n	ἀνᾰκαῦσον			ἀνᾰκαυσόμενον		ἀνᾰκαυθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέκαυσᾰ, ἀνεκαυσᾰ́μην, ἀνεκαύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέκαυσᾰ	ἀνέκαυσᾰς	ἀνέκαυσε(ν)	ἀνεκαύσᾰτον	ἀνεκαυσᾰ́την	ἀνεκαύσᾰμεν	ἀνεκαύσᾰτε	ἀνέκαυσᾰν
	subjunctive	ἀνᾰκαύσω	ἀνᾰκαύσῃς	ἀνᾰκαύσῃ	ἀνᾰκαύσητον	ἀνᾰκαύσητον	ἀνᾰκαύσωμεν	ἀνᾰκαύσητε	ἀνᾰκαύσωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκαύσαιμῐ	ἀνᾰκαύσειᾰς, ἀνᾰκαύσαις	ἀνᾰκαύσειε(ν), ἀνᾰκαύσαι	ἀνᾰκαύσαιτον	ἀνᾰκαυσαίτην	ἀνᾰκαύσαιμεν	ἀνᾰκαύσαιτε	ἀνᾰκαύσειᾰν, ἀνᾰκαύσαιεν
	imperative		ἀνᾰ́καυσον	ἀνᾰκαυσᾰ́τω	ἀνᾰκαύσᾰτον	ἀνᾰκαυσᾰ́των		ἀνᾰκαύσᾰτε	ἀνᾰκαυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεκαυσᾰ́μην	ἀνεκαύσω	ἀνεκαύσᾰτο	ἀνεκαύσᾰσθον	ἀνεκαυσᾰ́σθην	ἀνεκαυσᾰ́μεθᾰ	ἀνεκαύσᾰσθε	ἀνεκαύσᾰντο
	subjunctive	ἀνᾰκαύσωμαι	ἀνᾰκαύσῃ	ἀνᾰκαύσηται	ἀνᾰκαύσησθον	ἀνᾰκαύσησθον	ἀνᾰκαυσώμεθᾰ	ἀνᾰκαύσησθε	ἀνᾰκαύσωνται
	optative	ἀνᾰκαυσαίμην	ἀνᾰκαύσαιο	ἀνᾰκαύσαιτο	ἀνᾰκαύσαισθον	ἀνᾰκαυσαίσθην	ἀνᾰκαυσαίμεθᾰ	ἀνᾰκαύσαισθε	ἀνᾰκαύσαιντο
	imperative		ἀνᾰ́καυσαι	ἀνᾰκαυσᾰ́σθω	ἀνᾰκαύσᾰσθον	ἀνᾰκαυσᾰ́σθων		ἀνᾰκαύσᾰσθε	ἀνᾰκαυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἀνεκαύθην	ἀνεκαύθης	ἀνεκαύθη	ἀνεκαύθητον	ἀνεκαυθήτην	ἀνεκαύθημεν	ἀνεκαύθητε	ἀνεκαύθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰκαυθῶ	ἀνᾰκαυθῇς	ἀνᾰκαυθῇ	ἀνᾰκαυθῆτον	ἀνᾰκαυθῆτον	ἀνᾰκαυθῶμεν	ἀνᾰκαυθῆτε	ἀνᾰκαυθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκαυθείην	ἀνᾰκαυθείης	ἀνᾰκαυθείη	ἀνᾰκαυθεῖτον, ἀνᾰκαυθείητον	ἀνᾰκαυθείτην, ἀνᾰκαυθειήτην	ἀνᾰκαυθεῖμεν, ἀνᾰκαυθείημεν	ἀνᾰκαυθεῖτε, ἀνᾰκαυθείητε	ἀνᾰκαυθεῖεν, ἀνᾰκαυθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰκαύθητῐ	ἀνᾰκαυθήτω	ἀνᾰκαύθητον	ἀνᾰκαυθήτων		ἀνᾰκαύθητε	ἀνᾰκαυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰκαῦσαι			ἀνᾰκαύσᾰσθαι		ἀνᾰκαυθῆναι
participle	m	ἀνᾰκαύσᾱς			ἀνᾰκαυσᾰ́μενος		ἀνᾰκαυθείς
	f	ἀνᾰκαύσᾱσᾰ			ἀνᾰκαυσᾰμένη		ἀνᾰκαυθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰκαῦσᾰν			ἀνᾰκαυσᾰ́μενον		ἀνᾰκαυθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀνᾰκέκαυκᾰ, ἀνᾰκέκαυμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰκέκαυκᾰ	ἀνᾰκέκαυκᾰς	ἀνᾰκέκαυκε(ν)	ἀνᾰκεκαύκᾰτον	ἀνᾰκεκαύκᾰτον	ἀνᾰκεκαύκᾰμεν	ἀνᾰκεκαύκᾰτε	ἀνᾰκεκαύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰκεκαύκω	ἀνᾰκεκαύκῃς	ἀνᾰκεκαύκῃ	ἀνᾰκεκαύκητον	ἀνᾰκεκαύκητον	ἀνᾰκεκαύκωμεν	ἀνᾰκεκαύκητε	ἀνᾰκεκαύκωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκεκαύκοιμῐ, ἀνᾰκεκαυκοίην	ἀνᾰκεκαύκοις, ἀνᾰκεκαυκοίης	ἀνᾰκεκαύκοι, ἀνᾰκεκαυκοίη	ἀνᾰκεκαύκοιτον	ἀνᾰκεκαυκοίτην	ἀνᾰκεκαύκοιμεν	ἀνᾰκεκαύκοιτε	ἀνᾰκεκαύκοιεν
	imperative		ἀνᾰκέκαυκε	ἀνᾰκεκαυκέτω	ἀνᾰκεκαύκετον	ἀνᾰκεκαυκέτων		ἀνᾰκεκαύκετε	ἀνᾰκεκαυκόντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰκέκαυμαι	ἀνᾰκέκαυσαι	ἀνᾰκέκαυται	ἀνᾰκέκαυσθον	ἀνᾰκέκαυσθον	ἀνᾰκεκαύμεθᾰ	ἀνᾰκέκαυσθε	ἀνᾰκέκαυνται
	subjunctive	ἀνᾰκεκαυμένος ὦ	ἀνᾰκεκαυμένος ᾖς	ἀνᾰκεκαυμένος ᾖ	ἀνᾰκεκαυμένω ἦτον	ἀνᾰκεκαυμένω ἦτον	ἀνᾰκεκαυμένοι ὦμεν	ἀνᾰκεκαυμένοι ἦτε	ἀνᾰκεκαυμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰκεκαυμένος εἴην	ἀνᾰκεκαυμένος εἴης	ἀνᾰκεκαυμένος εἴη	ἀνᾰκεκαυμένω εἴητον/εἶτον	ἀνᾰκεκαυμένω εἰήτην/εἴτην	ἀνᾰκεκαυμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀνᾰκεκαυμένοι εἴητε/εἶτε	ἀνᾰκεκαυμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀνᾰκέκαυσο	ἀνᾰκεκαύσθω	ἀνᾰκέκαυσθον	ἀνᾰκεκαύσθων		ἀνᾰκέκαυσθε	ἀνᾰκεκαύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰκεκαυκέναι				ἀνᾰκεκαῦσθαι
participle	m	ἀνᾰκεκαυκώς				ἀνᾰκεκαυμένος
	f	ἀνᾰκεκαυκυῖᾰ				ἀνᾰκεκαυμένη
	n	ἀνᾰκεκαυκός				ἀνᾰκεκαυμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀνεκεκαύκειν, ἀνεκεκαύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνεκεκαύκειν, ἀνεκεκαύκη	ἀνεκεκαύκεις, ἀνεκεκαύκης	ἀνεκεκαύκει(ν)	ἀνεκεκαύκετον	ἀνεκεκαυκέτην	ἀνεκεκαύκεμεν	ἀνεκεκαύκετε	ἀνεκεκαύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνεκεκαύμην	ἀνεκέκαυσο	ἀνεκέκαυτο	ἀνεκέκαυσθον	ἀνεκεκαύσθην	ἀνεκεκαύμεθᾰ	ἀνεκέκαυσθε	ἀνεκέκαυντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

• “ἀνακαίω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• ἀνακαίω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀνακαίω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• ἀνακαίω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• “ἀνακαίω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press