ἀμφιβαίνω

Ancient Greek

Etymology

ἀμφι- (amphi-, “on both sides”) +‎ βαίνω (baínō, “to go”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /am.pʰi.bǎi̯.nɔː/ → /am.ɸiˈβɛ.no/ → /am.fiˈve.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.pʰi.bǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /am.pʰiˈbɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /am.ɸiˈβɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /am.fiˈve.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /am.fiˈve.no/

Verb

ἀμφῐβαίνω • (amphibaínō)

1. to surround
2. to protect

Inflection

   Present: ἀμφιβαίνω, ἀμφιβαίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφιβαίνω	ἀμφιβαίνεις	ἀμφιβαίνει	ἀμφιβαίνετον	ἀμφιβαίνετον	ἀμφιβαίνομεν	ἀμφιβαίνετε	ἀμφιβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμφιβαίνω	ἀμφιβαίνῃς	ἀμφιβαίνῃ	ἀμφιβαίνητον	ἀμφιβαίνητον	ἀμφιβαίνωμεν	ἀμφιβαίνητε	ἀμφιβαίνωσῐ(ν)
	optative	ἀμφιβαίνοιμῐ	ἀμφιβαίνοις	ἀμφιβαίνοι	ἀμφιβαίνοιτον	ἀμφιβαινοίτην	ἀμφιβαίνοιμεν	ἀμφιβαίνοιτε	ἀμφιβαίνοιεν
	imperative		ἀμφίβαινε	ἀμφιβαινέτω	ἀμφιβαίνετον	ἀμφιβαινέτων		ἀμφιβαίνετε	ἀμφιβαινόντων
middle/ passive	indicative	ἀμφιβαίνομαι	ἀμφιβαίνῃ, ἀμφιβαίνει	ἀμφιβαίνεται	ἀμφιβαίνεσθον	ἀμφιβαίνεσθον	ἀμφιβαινόμεθᾰ	ἀμφιβαίνεσθε	ἀμφιβαίνονται
	subjunctive	ἀμφιβαίνωμαι	ἀμφιβαίνῃ	ἀμφιβαίνηται	ἀμφιβαίνησθον	ἀμφιβαίνησθον	ἀμφιβαινώμεθᾰ	ἀμφιβαίνησθε	ἀμφιβαίνωνται
	optative	ἀμφιβαινοίμην	ἀμφιβαίνοιο	ἀμφιβαίνοιτο	ἀμφιβαίνοισθον	ἀμφιβαινοίσθην	ἀμφιβαινοίμεθᾰ	ἀμφιβαίνοισθε	ἀμφιβαίνοιντο
	imperative		ἀμφιβαίνου	ἀμφιβαινέσθω	ἀμφιβαίνεσθον	ἀμφιβαινέσθων		ἀμφιβαίνεσθε	ἀμφιβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμφιβαίνειν				ἀμφιβαίνεσθαι
participle	m	ἀμφιβαίνων				ἀμφιβαινόμενος
	f	ἀμφιβαίνουσᾰ				ἀμφιβαινομένη
	n	ἀμφιβαῖνον				ἀμφιβαινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἀμφέβαινον, ἀμφεβαινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφέβαινον	ἀμφέβαινες	ἀμφέβαινε(ν)	ἀμφεβαίνετον	ἀμφεβαινέτην	ἀμφεβαίνομεν	ἀμφεβαίνετε	ἀμφέβαινον
middle/ passive	indicative	ἀμφεβαινόμην	ἀμφεβαίνου	ἀμφεβαίνετο	ἀμφεβαίνεσθον	ἀμφεβαινέσθην	ἀμφεβαινόμεθᾰ	ἀμφεβαίνεσθε	ἀμφεβαίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: ἀμφιβήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀμφιβήσομαι	ἀμφιβήσῃ, ἀμφιβήσει	ἀμφιβήσεται	ἀμφιβήσεσθον	ἀμφιβήσεσθον	ἀμφιβησόμεθᾰ	ἀμφιβήσεσθε	ἀμφιβήσονται
	optative	ἀμφιβησοίμην	ἀμφιβήσοιο	ἀμφιβήσοιτο	ἀμφιβήσοισθον	ἀμφιβησοίσθην	ἀμφιβησοίμεθᾰ	ἀμφιβήσοισθε	ἀμφιβήσοιντο
					middle
infinitive					ἀμφιβήσεσθαι
participle	m				ἀμφιβησόμενος
	f				ἀμφιβησομένη
	n				ἀμφιβησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀμφέβην/ἀμφέβαν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφέβην/ἀμφέβαν	ἀμφέβης	ἀμφέβη	ἀμφέβητον	ἀμφεβήτην	ἀμφέβημεν	ἀμφέβητε	ἀμφέβην/ἀμφέβαν
	subjunctive	ἀμφιβῶ	ἀμφιβῇς	ἀμφιβῇ	ἀμφιβῆτον	ἀμφιβῆτον	ἀμφιβῶμεν	ἀμφιβῆτε	ἀμφιβῶσῐ(ν)
	optative	ἀμφιβαίην	ἀμφιβαίης	ἀμφιβαίη	ἀμφιβαῖτον, ἀμφιβαίητον	ἀμφιβαίτην, ἀμφιβαιήτην	ἀμφιβαῖμεν, ἀμφιβαίημεν	ἀμφιβαῖτε, ἀμφιβαίητε	ἀμφιβαῖεν, ἀμφιβαίησᾰν
	imperative		ἀμφίβηθῐ	ἀμφιβήτω	ἀμφίβητον	ἀμφιβήτων		ἀμφίβητε	ἀμφιβᾰ́ντων
		active
infinitive		ἀμφιβῆναι
participle	m	ἀμφιβᾱ́ς
	f	ἀμφιβᾶσᾰ
	n	ἀμφιβᾰ́ν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἀμφιβέβηκᾰ, ἀμφιβέβᾰμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφιβέβηκᾰ	ἀμφιβέβηκᾰς	ἀμφιβέβηκε(ν)	ἀμφιβεβήκᾰτον	ἀμφιβεβήκᾰτον	ἀμφιβεβήκᾰμεν	ἀμφιβεβήκᾰτε	ἀμφιβεβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμφιβεβήκω	ἀμφιβεβήκῃς	ἀμφιβεβήκῃ	ἀμφιβεβήκητον	ἀμφιβεβήκητον	ἀμφιβεβήκωμεν	ἀμφιβεβήκητε	ἀμφιβεβήκωσῐ(ν)
	optative	ἀμφιβεβήκοιμῐ, ἀμφιβεβηκοίην	ἀμφιβεβήκοις, ἀμφιβεβηκοίης	ἀμφιβεβήκοι, ἀμφιβεβηκοίη	ἀμφιβεβήκοιτον	ἀμφιβεβηκοίτην	ἀμφιβεβήκοιμεν	ἀμφιβεβήκοιτε	ἀμφιβεβήκοιεν
	imperative		ἀμφιβέβηκε	ἀμφιβεβηκέτω	ἀμφιβεβήκετον	ἀμφιβεβηκέτων		ἀμφιβεβήκετε	ἀμφιβεβηκόντων
middle/ passive	indicative	ἀμφιβέβᾰμαι	ἀμφιβέβᾰσαι	ἀμφιβέβᾰται	ἀμφιβέβᾰσθον	ἀμφιβέβᾰσθον	ἀμφιβεβᾰ́μεθᾰ	ἀμφιβέβᾰσθε	ἀμφιβέβᾰνται
	subjunctive	ἀμφιβεβᾰμένος ὦ	ἀμφιβεβᾰμένος ᾖς	ἀμφιβεβᾰμένος ᾖ	ἀμφιβεβᾰμένω ἦτον	ἀμφιβεβᾰμένω ἦτον	ἀμφιβεβᾰμένοι ὦμεν	ἀμφιβεβᾰμένοι ἦτε	ἀμφιβεβᾰμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἀμφιβεβᾰμένος εἴην	ἀμφιβεβᾰμένος εἴης	ἀμφιβεβᾰμένος εἴη	ἀμφιβεβᾰμένω εἴητον/εἶτον	ἀμφιβεβᾰμένω εἰήτην/εἴτην	ἀμφιβεβᾰμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἀμφιβεβᾰμένοι εἴητε/εἶτε	ἀμφιβεβᾰμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἀμφιβέβᾰσο	ἀμφιβεβᾰ́σθω	ἀμφιβέβᾰσθον	ἀμφιβεβᾰ́σθων		ἀμφιβέβᾰσθε	ἀμφιβεβᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμφιβεβηκέναι				ἀμφιβεβᾰ́σθαι
participle	m	ἀμφιβεβηκώς				ἀμφιβεβᾰμένος
	f	ἀμφιβεβηκυῖᾰ				ἀμφιβεβᾰμένη
	n	ἀμφιβεβηκός				ἀμφιβεβᾰμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀμφεβεβήκειν, ἀμφεβεβᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφεβεβήκειν, ἀμφεβεβήκη	ἀμφεβεβήκεις, ἀμφεβεβήκης	ἀμφεβεβήκει(ν)	ἀμφεβεβήκετον	ἀμφεβεβηκέτην	ἀμφεβεβήκεμεν	ἀμφεβεβήκετε	ἀμφεβεβήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀμφεβεβᾰ́μην	ἀμφεβέβᾰσο	ἀμφεβέβᾰτο	ἀμφεβέβᾰσθον	ἀμφεβεβᾰ́σθην	ἀμφεβεβᾰ́μεθᾰ	ἀμφεβέβᾰσθε	ἀμφεβέβᾰντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἀμφιβεβήκειν, ἀμφιβεβᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμφιβεβήκειν, ἀμφιβεβήκη	ἀμφιβεβήκεις, ἀμφιβεβήκης	ἀμφιβεβήκει(ν)	ἀμφιβεβήκετον	ἀμφιβεβηκέτην	ἀμφιβεβήκεμεν	ἀμφιβεβήκετε	βεβήκεσᾰν/βέβᾰσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀμφιβεβᾰ́μην	ἀμφιβέβᾰσο	ἀμφιβέβᾰτο	ἀμφιβέβᾰσθον	ἀμφιβεβᾰ́σθην	ἀμφιβεβᾰ́μεθᾰ	ἀμφιβέβᾰσθε	ἀμφιβέβᾰντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.