ἀμβαίνω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /am.bǎi̯.nɔː/ → /amˈbɛ.no/ → /amˈbe.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /am.bǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /amˈbɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /amˈbɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /amˈbe.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /amˈbe.no/

Verb

ἀμβαίνω • (ambaínō)

1. (Epic) Alternative form of ἀναβαίνω (anabaínō)

Inflection

   Present: ἀμβαίνω, ἀμβαίνομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμβαίνω	ἀμβαίνεις	ἀμβαίνει	ἀμβαίνετον	ἀμβαίνετον	ἀμβαίνομεν	ἀμβαίνετε	ἀμβαίνουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμβαίνω, ἀμβαίνωμῐ	ἀμβαίνῃς, ἀμβαίνῃσθᾰ	ἀμβαίνῃ, ἀμβαίνῃσῐ	ἀμβαίνητον	ἀμβαίνητον	ἀμβαίνωμεν	ἀμβαίνητε	ἀμβαίνωσῐ(ν)
	optative	ἀμβαίνοιμῐ	ἀμβαίνοισ(θᾰ)	ἀμβαίνοι	ἀμβαίνοιτον	ἀμβαινοίτην	ἀμβαίνοιμεν	ἀμβαίνοιτε	ἀμβαίνοιεν
	imperative		ἄμβαινε	ἀμβαινέτω	ἀμβαίνετον	ἀμβαινέτων		ἀμβαίνετε	ἀμβαινόντων
middle/ passive	indicative	ἀμβαίνομαι	ἀμβαίνεαι	ἀμβαίνεται	ἀμβαίνεσθον	ἀμβαίνεσθον	ἀμβαινόμε(σ)θᾰ	ἀμβαίνεσθε	ἀμβαίνονται
	subjunctive	ἀμβαίνωμαι	ἀμβαίνηαι	ἀμβαίνηται	ἀμβαίνησθον	ἀμβαίνησθον	ἀμβαινώμε(σ)θᾰ	ἀμβαίνησθε	ἀμβαίνωνται
	optative	ἀμβαινοίμην	ἀμβαίνοιο	ἀμβαίνοιτο	ἀμβαίνοισθον	ἀμβαινοίσθην	ἀμβαινοίμε(σ)θᾰ	ἀμβαίνοισθε	ἀμβαινοίᾰτο
	imperative		ἀμβαίνεο	ἀμβαινέσθω	ἀμβαίνεσθον	ἀμβαινέσθων		ἀμβαίνεσθε	ἀμβαινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμβαίνειν/ἀμβαινέμεν(αι)/ἀμβαινμέναι				ἀμβαίνεσθαι
participle	m	ἀμβαίνων				ἀμβαινόμενος
	f	ἀμβαίνουσᾰ				ἀμβαινομένη
	n	ἀμβαῖνον				ἀμβαινόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἀνέβην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέβην	ἀνέβης	ἀνέβη	ἀνέβητον	ἀνεβήτην	ἀνέβημεν	ἀνέβητε	ἀνέβησᾰν
	subjunctive	ἀμβῶ, ἀμβῶμῐ	ἀμβῇς, ἀμβῇσθᾰ	ἀμβῇ, ἀμβῇσῐ	ἀμβῆτον	ἀμβῆτον	ἀμβῶμεν	ἀμβῆτε	ἀμβῶσῐ(ν)
	optative	ἀμβαίην	ἀμβαίης	ἀμβαίη	ἀμβαῖτον	ἀμβαίτην	ἀμβαῖμεν	ἀμβαῖτε	ἀμβαῖεν
	imperative		ἄμβηθῐ	ἀμβήτω	ἄμβητον	ἀμβήτων		ἄμβητε	ἀμβᾰ́ντων
		active
infinitive		ἀμβᾰ́μεν(αι)
participle	m	ἀμβᾱ́ς
	f	ἀμβᾶσᾰ
	n	ἀμβᾰ́ν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.