ἀεικείη

Ancient Greek

Etymology

Epic and Ionic form of αἰκία (aikía).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.eː.kěː.ɛː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.iˈki.e̝/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.iˈci.i/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.iˈci.i/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.iˈci.i/

Noun

ἀεικείη • (aeikeíē) f (genitive ἀεικείης); first declension (Epic, Ionic)

disfigurement, marring
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Illiad 24.19:
  ἀλλ᾽ ὅ γ᾽ ἐπεὶ ζεύξειεν ὑφ᾽ ἅρμασιν ὠκέας ἵππους, Ἕκτορα δ᾽ ἕλκεσθαι δησάσκετο δίφρου ὄπισθεν, τρὶς δ᾽ ἐρύσας περὶ σῆμα Μενοιτιάδαο θανόντος αὖτις ἐνὶ κλισίῃ παυέσκετο, τὸν δέ τ᾽ ἔασκεν ἐν κόνι ἐκτανύσας προπρηνέα: τοῖο δ᾽ Ἀπόλλων πᾶσαν ἀεικείην ἄπεχε χροῒ φῶτ᾽ ἐλεαίρων καὶ τεθνηότα περ: περὶ δ᾽ αἰγίδι πάντα κάλυπτε χρυσείῃ, ἵνα μή μιν ἀποδρύφοι ἑλκυστάζων.
  all’ hó g’ epeì zeúxeien huph’ hármasin ōkéas híppous, Héktora d’ hélkesthai dēsásketo díphrou ópisthen, trìs d’ erúsas perì sêma Menoitiádao thanóntos aûtis enì klisíēi pauésketo, tòn dé t’ éasken en kóni ektanúsas proprēnéa: toîo d’ Apóllōn pâsan aeikeíēn ápekhe khroï̀ phôt’ eleaírōn kaì tethnēóta per: perì d’ aigídi pánta kálupte khruseíēi, hína mḗ min apodrúphoi helkustázōn.
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.73.115:
  νοστήσαντας δὲ αὐτοὺς κεινῇσι χερσὶ ὁ Κυαξάρης （ἦν γάρ, ὡς διέδεξε, ὀργὴν ἄκρος） τρηχέως κάρτα περιέσπε ἀεικείῃ.
  nostḗsantas dè autoùs keinêisi khersì ho Kuaxárēs （ên gár, hōs diédexe, orgḕn ákros） trēkhéōs kárta periéspe aeikeíēi.
(in the plural) improper or unseemly conduct
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 20.38:
  ἦ γάρ κέν σε μέσον βάλον ἔγχεϊ ὀξυόεντι, καί κέ τοι ἀντὶ γάμοιο πατὴρ τάφον ἀμφεπονεῖτο ἐνθάδε. τῷ μή τίς μοι ἀεικείας ἐνὶ οἴκῳ φαινέτω
  ê gár kén se méson bálon énkheï oxuóenti, kaí ké toi antì gámoio patḕr táphon ampheponeîto entháde. tôi mḗ tís moi aeikeías enì oíkōi phainétō

Declension

First declension of ἀεικείη; ἀεικείης (Epic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἀεικείη aeikeíē	ἀεικείᾱ aeikeíā	ἀεικεῖαι aeikeîai
Genitive	ἀεικείης aeikeíēs	ἀεικείαιν / ἀεικείαιῐν / ἀεικείῃῐν aeikeíai(ĭ)n / aeikeíēiĭn	ἀεικειᾱ́ων / ἀεικειέ͜ων / ἀεικειῶν aeikeiā́ōn / aeikeié͜ōn / aeikeiôn
Dative	ἀεικείῃ aeikeíēi	ἀεικείαιν / ἀεικείαιῐν / ἀεικείῃῐν aeikeíai(ĭ)n / aeikeíēiĭn	ἀεικείῃσῐ / ἀεικείῃσῐν / ἀεικείῃς / ἀεικείαις aeikeíēisĭ(n) / aeikeíēis / aeikeíais
Accusative	ἀεικείην aeikeíēn	ἀεικείᾱ aeikeíā	ἀεικείᾱς aeikeíās
Vocative	ἀεικείη aeikeíē	ἀεικείᾱ aeikeíā	ἀεικεῖαι aeikeîai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

First declension of ἡ ἀεικείη; τῆς ἀεικείης (Ionic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ἀεικείη hē aeikeíē	τὼ ἀεικείᾱ tṑ aeikeíā	αἱ ἀεικεῖαι hai aeikeîai
Genitive	τῆς ἀεικείης tês aeikeíēs	τοῖν ἀεικείαιν toîn aeikeíain	τῶν ἀεικειέων / ἀεικειῶν tôn aeikeiéōn / aeikeiôn
Dative	τῇ ἀεικείῃ têi aeikeíēi	τοῖν ἀεικείαιν toîn aeikeíain	τῇσῐ / τῇσῐν ἀεικείῃσῐ / ἀεικείῃσῐν têisĭ(n) aeikeíēisĭ(n)
Accusative	τὴν ἀεικείην tḕn aeikeíēn	τὼ ἀεικείᾱ tṑ aeikeíā	τᾱ̀ς ἀεικείᾱς tā̀s aeikeíās
Vocative	ἀεικείη aeikeíē	ἀεικείᾱ aeikeíā	ἀεικεῖαι aeikeîai
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

ἀεικείη in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“ἀεικείη”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
ἀεικείη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀεικείη in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
ἀεικείη, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011