Jump to content

ἀδημονέω

From Wiktionary, the free dictionary

Ancient Greek

[edit]

Etymology

[edit]

Unknown. Possibly from ἀ- (a-) + δῆμος (dêmos). Etymologically, the term should mean something akin to "not at home." This meaning may have shifted to "uncomfortable, in an uncomfortable location." The form *ἀδημων (*adēmōn) can be reconstructed, which may have been suffixed with -έω (-éō).

Pronunciation

[edit]
 

Verb

[edit]

ἀδημονέω • (adēmonéō)

  1. to be troubled, pained, anguished
    • 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 175d:
      εἰλιγγιῶν τε ἀπὸ ὑψηλοῦ κρεμασθεὶς καὶ βλέπων μετέωρος ἄνωθεν ὑπὸ ἀηθείας ἀδημονῶν τε καὶ ἀπορῶν καὶ βατταρίζων γέλωτα Θρᾴτταις μὲν οὐ παρέχει οὐδ᾽ ἄλλῳ ἀπαιδεύτῳ οὐδενί, οὐ γὰρ αἰσθάνονται, τοῖς δ᾽ ἐναντίως ἢ ὡς ἀνδραπόδοις τραφεῖσι πᾶσιν
      eilingiôn te apò hupsēloû kremastheìs kaì blépōn metéōros ánōthen hupò aētheías adēmonôn te kaì aporôn kaì battarízōn gélōta Thrā́ittais mèn ou parékhei oud’ állōi apaideútōi oudení, ou gàr aisthánontai, toîs d’ enantíōs ḕ hōs andrapódois trapheîsi pâsin
  2. to be confused, puzzled, perplexed
    • 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Antiquities of the Romans 3.70:
      ἀδημονῶν δ᾽ ἐπὶ τῷ πράγματι τοὺς θεοὺς ἠξίου δι᾽ οἰωνῶν φανερὸν αὐτῷ ποιῆσαι τὸ ζητούμενον.
      adēmonôn d’ epì tôi prágmati toùs theoùs ēxíou di’ oiōnôn phaneròn autôi poiêsai tò zētoúmenon.

Conjugation

[edit]
   Present: ἀδημονέω, ἀδημονέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀδημονέω ἀδημονέεις ἀδημονέει ἀδημονέετον ἀδημονέετον ἀδημονέομεν ἀδημονέετε ἀδημονέουσῐ(ν)
subjunctive ἀδημονέω ἀδημονέῃς ἀδημονέῃ ἀδημονέητον ἀδημονέητον ἀδημονέωμεν ἀδημονέητε ἀδημονέωσῐ(ν)
optative ἀδημονέοιμῐ ἀδημονέοις ἀδημονέοι ἀδημονέοιτον ἀδημονεοίτην ἀδημονέοιμεν ἀδημονέοιτε ἀδημονέοιεν
imperative   ἀδημόνεε ἀδημονεέτω ἀδημονέετον ἀδημονεέτων   ἀδημονέετε ἀδημονεόντων
middle/
passive 		indicative ἀδημονέομαι ἀδημονέῃ,
ἀδημονέει 		ἀδημονέεται ἀδημονέεσθον ἀδημονέεσθον ἀδημονεόμεθᾰ ἀδημονέεσθε ἀδημονέονται
subjunctive ἀδημονέωμαι ἀδημονέῃ ἀδημονέηται ἀδημονέησθον ἀδημονέησθον ἀδημονεώμεθᾰ ἀδημονέησθε ἀδημονέωνται
optative ἀδημονεοίμην ἀδημονέοιο ἀδημονέοιτο ἀδημονέοισθον ἀδημονεοίσθην ἀδημονεοίμεθᾰ ἀδημονέοισθε ἀδημονέοιντο
imperative   ἀδημονέου ἀδημονεέσθω ἀδημονέεσθον ἀδημονεέσθων   ἀδημονέεσθε ἀδημονεέσθων
active middle/passive
infinitive ἀδημονέειν ἀδημονέεσθαι
participle m ἀδημονέων ἀδημονεόμενος
f ἀδημονέουσᾰ ἀδημονεομένη
n ἀδημονέον ἀδημονεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: ἀδημονῶ, ἀδημονοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀδημονῶ ἀδημονεῖς ἀδημονεῖ ἀδημονεῖτον ἀδημονεῖτον ἀδημονοῦμεν ἀδημονεῖτε ἀδημονοῦσῐ(ν)
subjunctive ἀδημονῶ ἀδημονῇς ἀδημονῇ ἀδημονῆτον ἀδημονῆτον ἀδημονῶμεν ἀδημονῆτε ἀδημονῶσῐ(ν)
optative ἀδημονοίην,
ἀδημονοῖμῐ 		ἀδημονοίης,
ἀδημονοῖς 		ἀδημονοίη,
ἀδημονοῖ 		ἀδημονοῖτον,
ἀδημονοίητον 		ἀδημονοίτην,
ἀδημονοιήτην 		ἀδημονοῖμεν,
ἀδημονοίημεν 		ἀδημονοῖτε,
ἀδημονοίητε 		ἀδημονοῖεν,
ἀδημονοίησᾰν
imperative   ἀδημόνει ἀδημονείτω ἀδημονεῖτον ἀδημονείτων   ἀδημονεῖτε ἀδημονούντων
middle/
passive 		indicative ἀδημονοῦμαι ἀδημονεῖ,
ἀδημονῇ 		ἀδημονεῖται ἀδημονεῖσθον ἀδημονεῖσθον ἀδημονούμεθᾰ ἀδημονεῖσθε ἀδημονοῦνται
subjunctive ἀδημονῶμαι ἀδημονῇ ἀδημονῆται ἀδημονῆσθον ἀδημονῆσθον ἀδημονώμεθᾰ ἀδημονῆσθε ἀδημονῶνται
optative ἀδημονοίμην ἀδημονοῖο ἀδημονοῖτο ἀδημονοῖσθον ἀδημονοίσθην ἀδημονοίμεθᾰ ἀδημονοῖσθε ἀδημονοῖντο
imperative   ἀδημονοῦ ἀδημονείσθω ἀδημονεῖσθον ἀδημονείσθων   ἀδημονεῖσθε ἀδημονείσθων
active middle/passive
infinitive ἀδημονεῖν ἀδημονεῖσθαι
participle m ἀδημονῶν ἀδημονούμενος
f ἀδημονοῦσᾰ ἀδημονουμένη
n ἀδημονοῦν ἀδημονούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠδημόνεον, ἠδημονεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδημόνεον ἠδημόνεες ἠδημόνεε(ν) ἠδημονέετον ἠδημονεέτην ἠδημονέομεν ἠδημονέετε ἠδημόνεον
middle/
passive 		indicative ἠδημονεόμην ἠδημονέου ἠδημονέετο ἠδημονέεσθον ἠδημονεέσθην ἠδημονεόμεθᾰ ἠδημονέεσθε ἠδημονέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠδημόνουν, ἠδημονούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδημόνουν ἠδημόνεις ἠδημόνει ἠδημονεῖτον ἠδημονείτην ἠδημονοῦμεν ἠδημονεῖτε ἠδημόνουν
middle/
passive 		indicative ἠδημονούμην ἠδημονοῦ ἠδημονεῖτο ἠδημονεῖσθον ἠδημονείσθην ἠδημονούμεθᾰ ἠδημονεῖσθε ἠδημονοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀδημονήσω, ἀδημονήσομαι, ἀδημονηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀδημονήσω ἀδημονήσεις ἀδημονήσει ἀδημονήσετον ἀδημονήσετον ἀδημονήσομεν ἀδημονήσετε ἀδημονήσουσῐ(ν)
optative ἀδημονήσοιμῐ ἀδημονήσοις ἀδημονήσοι ἀδημονήσοιτον ἀδημονησοίτην ἀδημονήσοιμεν ἀδημονήσοιτε ἀδημονήσοιεν
middle indicative ἀδημονήσομαι ἀδημονήσῃ,
ἀδημονήσει 		ἀδημονήσεται ἀδημονήσεσθον ἀδημονήσεσθον ἀδημονησόμεθᾰ ἀδημονήσεσθε ἀδημονήσονται
optative ἀδημονησοίμην ἀδημονήσοιο ἀδημονήσοιτο ἀδημονήσοισθον ἀδημονησοίσθην ἀδημονησοίμεθᾰ ἀδημονήσοισθε ἀδημονήσοιντο
passive indicative ἀδημονηθήσομαι ἀδημονηθήσῃ ἀδημονηθήσεται ἀδημονηθήσεσθον ἀδημονηθήσεσθον ἀδημονηθησόμεθᾰ ἀδημονηθήσεσθε ἀδημονηθήσονται
optative ἀδημονηθησοίμην ἀδημονηθήσοιο ἀδημονηθήσοιτο ἀδημονηθήσοισθον ἀδημονηθησοίσθην ἀδημονηθησοίμεθᾰ ἀδημονηθήσοισθε ἀδημονηθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀδημονήσειν ἀδημονήσεσθαι ἀδημονηθήσεσθαι
participle m ἀδημονήσων ἀδημονησόμενος ἀδημονηθησόμενος
f ἀδημονήσουσᾰ ἀδημονησομένη ἀδημονηθησομένη
n ἀδημονῆσον ἀδημονησόμενον ἀδημονηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἠδημόνησᾰ, ἠδημονησᾰ́μην, ἠδημονήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδημόνησᾰ ἠδημόνησᾰς ἠδημόνησε(ν) ἠδημονήσᾰτον ἠδημονησᾰ́την ἠδημονήσᾰμεν ἠδημονήσᾰτε ἠδημόνησᾰν
subjunctive ἀδημονήσω ἀδημονήσῃς ἀδημονήσῃ ἀδημονήσητον ἀδημονήσητον ἀδημονήσωμεν ἀδημονήσητε ἀδημονήσωσῐ(ν)
optative ἀδημονήσαιμῐ ἀδημονήσειᾰς,
ἀδημονήσαις 		ἀδημονήσειε(ν),
ἀδημονήσαι 		ἀδημονήσαιτον ἀδημονησαίτην ἀδημονήσαιμεν ἀδημονήσαιτε ἀδημονήσειᾰν,
ἀδημονήσαιεν
imperative   ἀδημόνησον ἀδημονησᾰ́τω ἀδημονήσᾰτον ἀδημονησᾰ́των   ἀδημονήσᾰτε ἀδημονησᾰ́ντων
middle indicative ἠδημονησᾰ́μην ἠδημονήσω ἠδημονήσᾰτο ἠδημονήσᾰσθον ἠδημονησᾰ́σθην ἠδημονησᾰ́μεθᾰ ἠδημονήσᾰσθε ἠδημονήσᾰντο
subjunctive ἀδημονήσωμαι ἀδημονήσῃ ἀδημονήσηται ἀδημονήσησθον ἀδημονήσησθον ἀδημονησώμεθᾰ ἀδημονήσησθε ἀδημονήσωνται
optative ἀδημονησαίμην ἀδημονήσαιο ἀδημονήσαιτο ἀδημονήσαισθον ἀδημονησαίσθην ἀδημονησαίμεθᾰ ἀδημονήσαισθε ἀδημονήσαιντο
imperative   ἀδημόνησαι ἀδημονησᾰ́σθω ἀδημονήσᾰσθον ἀδημονησᾰ́σθων   ἀδημονήσᾰσθε ἀδημονησᾰ́σθων
passive indicative ἠδημονήθην ἠδημονήθης ἠδημονήθη ἠδημονήθητον ἠδημονηθήτην ἠδημονήθημεν ἠδημονήθητε ἠδημονήθησᾰν
subjunctive ἀδημονηθῶ ἀδημονηθῇς ἀδημονηθῇ ἀδημονηθῆτον ἀδημονηθῆτον ἀδημονηθῶμεν ἀδημονηθῆτε ἀδημονηθῶσῐ(ν)
optative ἀδημονηθείην ἀδημονηθείης ἀδημονηθείη ἀδημονηθεῖτον,
ἀδημονηθείητον 		ἀδημονηθείτην,
ἀδημονηθειήτην 		ἀδημονηθεῖμεν,
ἀδημονηθείημεν 		ἀδημονηθεῖτε,
ἀδημονηθείητε 		ἀδημονηθεῖεν,
ἀδημονηθείησᾰν
imperative   ἀδημονήθητῐ ἀδημονηθήτω ἀδημονήθητον ἀδημονηθήτων   ἀδημονήθητε ἀδημονηθέντων
active middle passive
infinitive ἀδημονῆσαι ἀδημονήσᾰσθαι ἀδημονηθῆναι
participle m ἀδημονήσᾱς ἀδημονησᾰ́μενος ἀδημονηθείς
f ἀδημονήσᾱσᾰ ἀδημονησᾰμένη ἀδημονηθεῖσᾰ
n ἀδημονῆσᾰν ἀδημονησᾰ́μενον ἀδημονηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἠδημόνηκᾰ, ἠδημόνημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδημόνηκᾰ ἠδημόνηκᾰς ἠδημόνηκε(ν) ἠδημονήκᾰτον ἠδημονήκᾰτον ἠδημονήκᾰμεν ἠδημονήκᾰτε ἠδημονήκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἠδημονήκω ἠδημονήκῃς ἠδημονήκῃ ἠδημονήκητον ἠδημονήκητον ἠδημονήκωμεν ἠδημονήκητε ἠδημονήκωσῐ(ν)
optative ἠδημονήκοιμῐ,
ἠδημονηκοίην 		ἠδημονήκοις,
ἠδημονηκοίης 		ἠδημονήκοι,
ἠδημονηκοίη 		ἠδημονήκοιτον ἠδημονηκοίτην ἠδημονήκοιμεν ἠδημονήκοιτε ἠδημονήκοιεν
imperative   ἠδημόνηκε ἠδημονηκέτω ἠδημονήκετον ἠδημονηκέτων   ἠδημονήκετε ἠδημονηκόντων
middle/
passive 		indicative ἠδημόνημαι ἠδημόνησαι ἠδημόνηται ἠδημόνησθον ἠδημόνησθον ἠδημονήμεθᾰ ἠδημόνησθε ἠδημόνηνται
subjunctive ἠδημονημένος ὦ ἠδημονημένος ᾖς ἠδημονημένος ᾖ ἠδημονημένω ἦτον ἠδημονημένω ἦτον ἠδημονημένοι ὦμεν ἠδημονημένοι ἦτε ἠδημονημένοι ὦσῐ(ν)
optative ἠδημονημένος εἴην ἠδημονημένος εἴης ἠδημονημένος εἴη ἠδημονημένω εἴητον/εἶτον ἠδημονημένω εἰήτην/εἴτην ἠδημονημένοι εἴημεν/εἶμεν ἠδημονημένοι εἴητε/εἶτε ἠδημονημένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   ἠδημόνησο ἠδημονήσθω ἠδημόνησθον ἠδημονήσθων   ἠδημόνησθε ἠδημονήσθων
active middle/passive
infinitive ἠδημονηκέναι ἠδημονῆσθαι
participle m ἠδημονηκώς ἠδημονημένος
f ἠδημονηκυῖᾰ ἠδημονημένη
n ἠδημονηκός ἠδημονημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἠδημονήκειν, ἠδημονήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠδημονήκειν,
ἠδημονήκη 		ἠδημονήκεις,
ἠδημονήκης 		ἠδημονήκει(ν) ἠδημονήκετον ἠδημονηκέτην ἠδημονήκεμεν ἠδημονήκετε ἠδημονήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἠδημονήμην ἠδημόνησο ἠδημόνητο ἠδημόνησθον ἠδημονήσθην ἠδημονήμεθᾰ ἠδημόνησθε ἠδημόνηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

[edit]

References

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=ἀδημονέω&oldid=84006560"