ἀδελφεοκτόνος

Ancient Greek

Etymology

From ἀδελφεός (adelpheós) +‎ -κτόνος (-któnos).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.del.pʰe.ok.tó.nos/ → /a.ðel.ɸe.okˈto.nos/ → /a.ðel.fe.okˈto.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.del.pʰe.ok.tó.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.del.pʰe.okˈto.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ðel.ɸe.okˈto.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ðel.fe.okˈto.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ðel.fe.okˈto.nos/

Adjective

ἀδελφεοκτόνος • (adelpheoktónos) m or f (neuter ἀδελφεοκτόνον); second declension

1. Ionic form of ἀδελφοκτόνος (adelphoktónos)
   • 484 BCE – 425 BCE, Herodotus, The Histories 3.65:

     παντὸς δὲ τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι ἁμαρτὼν ἀδελφεοκτόνος τε οὐδὲν δέον γέγονα καὶ τῆς βασιληίης οὐδὲν ἧσσον ἐστέρημαι

     pantòs dè toû méllontos ésesthai hamartṑn adelpheoktónos te oudèn déon gégona kaì tês basilēíēs oudèn hêsson estérēmai

Declension

Second declension of ἀδελφεοκτόνος; ἀδελφεοκτόνον (Ionic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		ἀδελφεοκτόνος adelpheoktónos	ἀδελφεοκτόνον adelpheoktónon		ἀδελφεοκτόνω adelpheoktónō	ἀδελφεοκτόνω adelpheoktónō		ἀδελφεοκτόνοι adelpheoktónoi	ἀδελφεοκτόνᾰ adelpheoktónă
Genitive		ἀδελφεοκτόνου adelpheoktónou	ἀδελφεοκτόνου adelpheoktónou		ἀδελφεοκτόνοιν adelpheoktónoin	ἀδελφεοκτόνοιν adelpheoktónoin		ἀδελφεοκτόνων adelpheoktónōn	ἀδελφεοκτόνων adelpheoktónōn
Dative		ἀδελφεοκτόνῳ adelpheoktónōi	ἀδελφεοκτόνῳ adelpheoktónōi		ἀδελφεοκτόνοιν adelpheoktónoin	ἀδελφεοκτόνοιν adelpheoktónoin		ἀδελφεοκτόνοισῐ / ἀδελφεοκτόνοισῐν / ἀδελφεοκτόνοις adelpheoktónoisĭ(n) / adelpheoktónois	ἀδελφεοκτόνοισῐ / ἀδελφεοκτόνοισῐν / ἀδελφεοκτόνοις adelpheoktónoisĭ(n) / adelpheoktónois
Accusative		ἀδελφεοκτόνον adelpheoktónon	ἀδελφεοκτόνον adelpheoktónon		ἀδελφεοκτόνω adelpheoktónō	ἀδελφεοκτόνω adelpheoktónō		ἀδελφεοκτόνους adelpheoktónous	ἀδελφεοκτόνᾰ adelpheoktónă
Vocative		ἀδελφεοκτόνε adelpheoktóne	ἀδελφεοκτόνον adelpheoktónon		ἀδελφεοκτόνω adelpheoktónō	ἀδελφεοκτόνω adelpheoktónō		ἀδελφεοκτόνοι adelpheoktónoi	ἀδελφεοκτόνᾰ adelpheoktónă
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		ἀδελφεοκτόνως adelpheoktónōs			ἀδελφεοκτονώτερος adelpheoktonṓteros			ἀδελφεοκτονώτᾰτος adelpheoktonṓtătos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

• “ἀδελφεοκτόνος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀδελφοκτόνος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀδελφεοκτόνος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• ἀδελφεοκτόνος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
• ἀδελφεοκτόνος, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011