ἀγρόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡró.me.nos/ → /aˈɣro.me.nos/ → /aˈɣro.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡró.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈɡro.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈɣro.me.nos/

Participle

ᾰ̓γρόμενος • (ăgrómenos) m (feminine ᾰ̓γρομένη, neuter ᾰ̓γρόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of ᾰ̓γείρω (ăgeírō)

Inflection

First and second declension of ᾰ̓γρόμενος; ᾰ̓γρομένη; ᾰ̓γρόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓γρόμενος ăgrómenos	ᾰ̓γρομένη ăgroménē	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon		ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένᾱ ăgroménā	ᾰ̓γρομένω ăgroménō		ᾰ̓γρόμενοι ăgrómenoi	ᾰ̓γρόμεναι ăgrómenai	ᾰ̓γρόμενᾰ ăgrómenă
Genitive		ᾰ̓γρομένου ăgroménou	ᾰ̓γρομένης ăgroménēs	ᾰ̓γρομένου ăgroménou		ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin	ᾰ̓γρομέναιν ăgroménain	ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin		ᾰ̓γρομένων ăgroménōn	ᾰ̓γρομένων ăgroménōn	ᾰ̓γρομένων ăgroménōn
Dative		ᾰ̓γρομένῳ ăgroménōi	ᾰ̓γρομένῃ ăgroménēi	ᾰ̓γρομένῳ ăgroménōi		ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin	ᾰ̓γρομέναιν ăgroménain	ᾰ̓γρομένοιν ăgroménoin		ᾰ̓γρομένοις ăgroménois	ᾰ̓γρομέναις ăgroménais	ᾰ̓γρομένοις ăgroménois
Accusative		ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon	ᾰ̓γρομένην ăgroménēn	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon		ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένᾱ ăgroménā	ᾰ̓γρομένω ăgroménō		ᾰ̓γρομένους ăgroménous	ᾰ̓γρομένᾱς ăgroménās	ᾰ̓γρόμενᾰ ăgrómenă
Vocative		ᾰ̓γρόμενε ăgrómene	ᾰ̓γρομένη ăgroménē	ᾰ̓γρόμενον ăgrómenon		ᾰ̓γρομένω ăgroménō	ᾰ̓γρομένᾱ ăgroménā	ᾰ̓γρομένω ăgroménō		ᾰ̓γρόμενοι ăgrómenoi	ᾰ̓γρόμεναι ăgrómenai	ᾰ̓γρόμενᾰ ăgrómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓γρομένως ăgroménōs				ᾰ̓γρομενώτερος ăgromenṓteros				ᾰ̓γρομενώτᾰτος ăgromenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.