ἀγραυλέω

Ancient Greek

Etymology

From ἄγραυλος (ágraulos, “living outside”) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡrau̯.lé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡrawˈle.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣraˈβle.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣraˈvle.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣraˈvle.o/

Verb

ἀγραυλέω • (agrauléō) (Attic, Koine)

(intransitive, stative) to live outside
- 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, On Marvellous Things Heard 831A.29
- 50BC-50AD, Parthenius, Collected Works 29.1
- 46 CE – 120 CE, Plutarch, Numa Pompilius 4
- 64 BCE – 24 CE, Strabo, Geography 4.4.3
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of Luke 2:8

Inflection

Present: ἀγραυλέω, ἀγραυλέομαι (Attic, uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγραυλέω	ἀγραυλέεις	ἀγραυλέει	ἀγραυλέετον	ἀγραυλέετον	ἀγραυλέομεν	ἀγραυλέετε	ἀγραυλέουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγραυλέω	ἀγραυλέῃς	ἀγραυλέῃ	ἀγραυλέητον	ἀγραυλέητον	ἀγραυλέωμεν	ἀγραυλέητε	ἀγραυλέωσῐ(ν)
	optative	ἀγραυλέοιμῐ	ἀγραυλέοις	ἀγραυλέοι	ἀγραυλέοιτον	ἀγραυλεοίτην	ἀγραυλέοιμεν	ἀγραυλέοιτε	ἀγραυλέοιεν
	imperative		ἀγραύλεε	ἀγραυλεέτω	ἀγραυλέετον	ἀγραυλεέτων		ἀγραυλέετε	ἀγραυλεόντων
middle/ passive	indicative	ἀγραυλέομαι	ἀγραυλέῃ, ἀγραυλέει	ἀγραυλέεται	ἀγραυλέεσθον	ἀγραυλέεσθον	ἀγραυλεόμεθᾰ	ἀγραυλέεσθε	ἀγραυλέονται
	subjunctive	ἀγραυλέωμαι	ἀγραυλέῃ	ἀγραυλέηται	ἀγραυλέησθον	ἀγραυλέησθον	ἀγραυλεώμεθᾰ	ἀγραυλέησθε	ἀγραυλέωνται
	optative	ἀγραυλεοίμην	ἀγραυλέοιο	ἀγραυλέοιτο	ἀγραυλέοισθον	ἀγραυλεοίσθην	ἀγραυλεοίμεθᾰ	ἀγραυλέοισθε	ἀγραυλέοιντο
	imperative		ἀγραυλέου	ἀγραυλεέσθω	ἀγραυλέεσθον	ἀγραυλεέσθων		ἀγραυλέεσθε	ἀγραυλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγραυλέειν				ἀγραυλέεσθαι
participle	m	ἀγραυλέων				ἀγραυλεόμενος
	f	ἀγραυλέουσᾰ				ἀγραυλεομένη
	n	ἀγραυλέον				ἀγραυλεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀγραυλῶ, ἀγραυλοῦμαι (Attic, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀγραυλῶ	ἀγραυλεῖς	ἀγραυλεῖ	ἀγραυλεῖτον	ἀγραυλεῖτον	ἀγραυλοῦμεν	ἀγραυλεῖτε	ἀγραυλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	ἀγραυλῶ	ἀγραυλῇς	ἀγραυλῇ	ἀγραυλῆτον	ἀγραυλῆτον	ἀγραυλῶμεν	ἀγραυλῆτε	ἀγραυλῶσῐ(ν)
	optative	ἀγραυλοίην, ἀγραυλοῖμῐ	ἀγραυλοίης, ἀγραυλοῖς	ἀγραυλοίη, ἀγραυλοῖ	ἀγραυλοῖτον, ἀγραυλοίητον	ἀγραυλοίτην, ἀγραυλοιήτην	ἀγραυλοῖμεν, ἀγραυλοίημεν	ἀγραυλοῖτε, ἀγραυλοίητε	ἀγραυλοῖεν, ἀγραυλοίησᾰν
	imperative		ἀγραύλει	ἀγραυλείτω	ἀγραυλεῖτον	ἀγραυλείτων		ἀγραυλεῖτε	ἀγραυλούντων
middle/ passive	indicative	ἀγραυλοῦμαι	ἀγραυλεῖ, ἀγραυλῇ	ἀγραυλεῖται	ἀγραυλεῖσθον	ἀγραυλεῖσθον	ἀγραυλούμεθᾰ	ἀγραυλεῖσθε	ἀγραυλοῦνται
	subjunctive	ἀγραυλῶμαι	ἀγραυλῇ	ἀγραυλῆται	ἀγραυλῆσθον	ἀγραυλῆσθον	ἀγραυλώμεθᾰ	ἀγραυλῆσθε	ἀγραυλῶνται
	optative	ἀγραυλοίμην	ἀγραυλοῖο	ἀγραυλοῖτο	ἀγραυλοῖσθον	ἀγραυλοίσθην	ἀγραυλοίμεθᾰ	ἀγραυλοῖσθε	ἀγραυλοῖντο
	imperative		ἀγραυλοῦ	ἀγραυλείσθω	ἀγραυλεῖσθον	ἀγραυλείσθων		ἀγραυλεῖσθε	ἀγραυλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀγραυλεῖν				ἀγραυλεῖσθαι
participle	m	ἀγραυλῶν				ἀγραυλούμενος
	f	ἀγραυλοῦσᾰ				ἀγραυλουμένη
	n	ἀγραυλοῦν				ἀγραυλούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“ἀγραυλέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“ἀγραυλέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἀγραυλέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
ἀγραυλέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
G63 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
ἀγραυλέω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften