ἀγγελησόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡe.lɛː.só.me.non/ → /aɲ.ɟe.liˈso.me.non/ → /aɲ.ɟe.liˈso.me.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lɛː.só.me.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡe.le̝ˈso.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟe.liˈso.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟe.liˈso.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟe.liˈso.me.non/

Participle

ᾰ̓γγελησόμενον • (ăngelēsómenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγγελησόμενος (angelēsómenos)