ἀγγελείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡe.lěːs/ → /aɲ.ɟeˈlis/ → /aɲ.ɟeˈlis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈlis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlis/

Participle

ᾰ̓γγελείς • (ăngeleís) m (feminine ᾰ̓γγελεῖσᾰ, neuter ᾰ̓γγελέν); first/third declension

1. aorist passive participle of ᾰ̓γγέλλω (ăngéllō)

Inflection

First and third declension of ᾰ̓γγελείς; ᾰ̓γγελεῖσᾰ; ᾰ̓γγελέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓γγελείς ăngeleís	ᾰ̓γγελεῖσᾰ ăngeleîsă	ᾰ̓γγελέν ăngelén		ᾰ̓γγελέντε ăngelénte	ᾰ̓γγελείσᾱ ăngeleísā	ᾰ̓γγελέντε ăngelénte		ᾰ̓γγελέντες ăngeléntes	ᾰ̓γγελεῖσαι ăngeleîsai	ᾰ̓γγελέντᾰ ăngeléntă
Genitive		ᾰ̓γγελέντος ăngeléntos	ᾰ̓γγελείσης ăngeleísēs	ᾰ̓γγελέντος ăngeléntos		ᾰ̓γγελέντοιν ăngeléntoin	ᾰ̓γγελείσαιν ăngeleísain	ᾰ̓γγελέντοιν ăngeléntoin		ᾰ̓γγελέντων ăngeléntōn	ᾰ̓γγελεισῶν ăngeleisôn	ᾰ̓γγελέντων ăngeléntōn
Dative		ᾰ̓γγελέντῐ ăngeléntĭ	ᾰ̓γγελείσῃ ăngeleísēi	ᾰ̓γγελέντῐ ăngeléntĭ		ᾰ̓γγελέντοιν ăngeléntoin	ᾰ̓γγελείσαιν ăngeleísain	ᾰ̓γγελέντοιν ăngeléntoin		ᾰ̓γγελεῖσῐ / ᾰ̓γγελεῖσῐν ăngeleîsĭ(n)	ᾰ̓γγελείσαις ăngeleísais	ᾰ̓γγελεῖσῐ / ᾰ̓γγελεῖσῐν ăngeleîsĭ(n)
Accusative		ᾰ̓γγελέντᾰ ăngeléntă	ᾰ̓γγελεῖσᾰν ăngeleîsăn	ᾰ̓γγελέν ăngelén		ᾰ̓γγελέντε ăngelénte	ᾰ̓γγελείσᾱ ăngeleísā	ᾰ̓γγελέντε ăngelénte		ᾰ̓γγελέντᾰς ăngeléntăs	ᾰ̓γγελείσᾱς ăngeleísās	ᾰ̓γγελέντᾰ ăngeléntă
Vocative		ᾰ̓γγελείς ăngeleís	ᾰ̓γγελεῖσᾰ ăngeleîsă	ᾰ̓γγελέν ăngelén		ᾰ̓γγελέντε ăngelénte	ᾰ̓γγελείσᾱ ăngeleísā	ᾰ̓γγελέντε ăngelénte		ᾰ̓γγελέντες ăngeléntes	ᾰ̓γγελεῖσαι ăngeleîsai	ᾰ̓γγελέντᾰ ăngeléntă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓γγελέντως ăngeléntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.