ἀγγαρεύων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.βon/ → /aŋ.ɡaˈre.von/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.won/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.βon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.von/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.ɡaˈre.von/

Verb

ἀγγαρεύων • (angareúōn)

1. present active participle of ἀγγαρεύω (angareúō)

Inflection

First and third declension of ἀγγαρεύων; ἀγγαρεύουσᾰ; ἀγγαρεῦον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀγγαρεύων angareúōn	ἀγγαρεύουσᾰ angareúousă	ἀγγαρεῦον angareûon		ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte		ἀγγαρεύοντες angareúontes	ἀγγαρεύουσαι angareúousai	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă
Genitive		ἀγγαρεύοντος angareúontos	ἀγγαρευούσης angareuoúsēs	ἀγγαρεύοντος angareúontos		ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευούσαιν angareuoúsain	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin		ἀγγαρευόντων angareuóntōn	ἀγγαρευουσῶν angareuousôn	ἀγγαρευόντων angareuóntōn
Dative		ἀγγαρεύοντῐ angareúontĭ	ἀγγαρευούσῃ angareuoúsēi	ἀγγαρεύοντῐ angareúontĭ		ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin	ἀγγαρευούσαιν angareuoúsain	ἀγγαρευόντοιν angareuóntoin		ἀγγαρεύουσῐ / ἀγγαρεύουσῐν angareúousĭ(n)	ἀγγαρευούσαις angareuoúsais	ἀγγαρεύουσῐ / ἀγγαρεύουσῐν angareúousĭ(n)
Accusative		ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă	ἀγγαρεύουσᾰν angareúousăn	ἀγγαρεῦον angareûon		ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte		ἀγγαρεύοντᾰς angareúontăs	ἀγγαρευούσᾱς angareuoúsās	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă
Vocative		ἀγγαρεύων angareúōn	ἀγγαρεύουσᾰ angareúousă	ἀγγαρεῦον angareûon		ἀγγαρεύοντε angareúonte	ἀγγαρευούσᾱ angareuoúsā	ἀγγαρεύοντε angareúonte		ἀγγαρεύοντες angareúontes	ἀγγαρεύουσαι angareúousai	ἀγγαρεύοντᾰ angareúontă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀγγαρευόντως angareuóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.