ἀγγαρευσάμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡa.reɸˈsa.me.non/ → /aŋ.ɡa.refˈsa.me.non/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡa.rewˈsa.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aŋ.ɡa.reɸˈsa.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aŋ.ɡa.refˈsa.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aŋ.ɡa.refˈsa.me.non/

Participle

ἀγγαρευσάμενον • (angareusámenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγγαρευσᾰ́μενος (angareusắmenos)