ἀγαλλιαόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɣal.li.aˈo.me.non/ → /a.ɣa.li.aˈo.me.non/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡal.li.aˈo.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣal.li.aˈo.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣal.li.aˈo.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.li.aˈo.me.non/

Verb

ἀγαλλιαόμενον • (agalliaómenon)

1. nominative/accusative/vocative neuter singular of ἀγαλλιᾰόμενος (agalliăómenos)