ἀγαλλιασόμενον

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɣal.li.aˈso.me.non/ → /a.ɣa.li.aˈso.me.non/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡal.li.aˈso.me.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣal.li.aˈso.me.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣal.li.aˈso.me.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.li.aˈso.me.non/

Participle

ἀγαλλιασόμενον • (agalliasómenon)

1. nominative and accusative and vocative neuter singular of ἀγαλλιασόμενος (agalliasómenos)