ἀγαθοποιεόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.e.ó.me.nos/ → /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.nos/ → /a.ɣa.θo.pi.eˈo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.poi̯.e.ó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.ɡa.tʰo.py.eˈo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.ɣa.θo.py.eˈo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.ɣa.θo.pi.eˈo.me.nos/

Participle

ἀγᾰθοποιεόμενος • (agăthopoieómenos) m (feminine ἀγᾰθοποιεομένη, neuter ἀγᾰθοποιεόμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of ἀγαθοποιέω (agathopoiéō)

Inflection

First and second declension of ἀγᾰθοποιεόμενος; ἀγᾰθοποιεομένη; ἀγᾰθοποιεόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀγᾰθοποιεόμενος agăthopoieómenos	ἀγᾰθοποιεομένη agăthopoieoménē	ἀγᾰθοποιεόμενον agăthopoieómenon		ἀγᾰθοποιεομένω agăthopoieoménō	ἀγᾰθοποιεομένᾱ agăthopoieoménā	ἀγᾰθοποιεομένω agăthopoieoménō		ἀγᾰθοποιεόμενοι agăthopoieómenoi	ἀγᾰθοποιεόμεναι agăthopoieómenai	ἀγᾰθοποιεόμενᾰ agăthopoieómenă
Genitive		ἀγᾰθοποιεομένου agăthopoieoménou	ἀγᾰθοποιεομένης agăthopoieoménēs	ἀγᾰθοποιεομένου agăthopoieoménou		ἀγᾰθοποιεομένοιν agăthopoieoménoin	ἀγᾰθοποιεομέναιν agăthopoieoménain	ἀγᾰθοποιεομένοιν agăthopoieoménoin		ἀγᾰθοποιεομένων agăthopoieoménōn	ἀγᾰθοποιεομένων agăthopoieoménōn	ἀγᾰθοποιεομένων agăthopoieoménōn
Dative		ἀγᾰθοποιεομένῳ agăthopoieoménōi	ἀγᾰθοποιεομένῃ agăthopoieoménēi	ἀγᾰθοποιεομένῳ agăthopoieoménōi		ἀγᾰθοποιεομένοιν agăthopoieoménoin	ἀγᾰθοποιεομέναιν agăthopoieoménain	ἀγᾰθοποιεομένοιν agăthopoieoménoin		ἀγᾰθοποιεομένοις agăthopoieoménois	ἀγᾰθοποιεομέναις agăthopoieoménais	ἀγᾰθοποιεομένοις agăthopoieoménois
Accusative		ἀγᾰθοποιεόμενον agăthopoieómenon	ἀγᾰθοποιεομένην agăthopoieoménēn	ἀγᾰθοποιεόμενον agăthopoieómenon		ἀγᾰθοποιεομένω agăthopoieoménō	ἀγᾰθοποιεομένᾱ agăthopoieoménā	ἀγᾰθοποιεομένω agăthopoieoménō		ἀγᾰθοποιεομένους agăthopoieoménous	ἀγᾰθοποιεομένᾱς agăthopoieoménās	ἀγᾰθοποιεόμενᾰ agăthopoieómenă
Vocative		ἀγᾰθοποιεόμενε agăthopoieómene	ἀγᾰθοποιεομένη agăthopoieoménē	ἀγᾰθοποιεόμενον agăthopoieómenon		ἀγᾰθοποιεομένω agăthopoieoménō	ἀγᾰθοποιεομένᾱ agăthopoieoménā	ἀγᾰθοποιεομένω agăthopoieoménō		ἀγᾰθοποιεόμενοι agăthopoieómenoi	ἀγᾰθοποιεόμεναι agăthopoieómenai	ἀγᾰθοποιεόμενᾰ agăthopoieómenă
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀγᾰθοποιεομένως agăthopoieoménōs				ἀγᾰθοποιεομενώτερος agăthopoieomenṓteros				ἀγᾰθοποιεομενώτᾰτος agăthopoieomenṓtătos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.