ἀβρότοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.bró.toi̯n/ → /aˈβro.tyn/ → /aˈvro.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.bró.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈbro.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈβro.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈvro.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈvro.tin/

Noun

ἀβρότοιν • (abrótoin)

1. genitive/dative dual of ἄβροτος (ábrotos)