ἀασθείς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.aːs.tʰěːs/ → /a.asˈθis/ → /a.asˈθis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.aːs.tʰěːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.asˈtʰis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.asˈθis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.asˈθis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.asˈθis/

Verb

ἀᾱσθείς • (aāstheís)

1. aorist passive participle of ἀάω (aáō)

Inflection

First and third declension of ἀᾱσθείς; ἀᾱσθεῖσᾰ; ἀᾱσθέν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀᾱσθείς aāstheís	ἀᾱσθεῖσᾰ aāstheîsa	ἀᾱσθέν aāsthén		ἀᾱσθέντε aāsthénte	ἀᾱσθείσᾱ aāstheísā	ἀᾱσθέντε aāsthénte		ἀᾱσθέντες aāsthéntes	ἀᾱσθεῖσαι aāstheîsai	ἀᾱσθέντᾰ aāsthénta
Genitive		ἀᾱσθέντος aāsthéntos	ἀᾱσθείσης aāstheísēs	ἀᾱσθέντος aāsthéntos		ἀᾱσθέντοιν aāsthéntoin	ἀᾱσθείσαιν aāstheísain	ἀᾱσθέντοιν aāsthéntoin		ἀᾱσθέντων aāsthéntōn	ἀᾱσθεισῶν aāstheisôn	ἀᾱσθέντων aāsthéntōn
Dative		ἀᾱσθέντῐ aāsthénti	ἀᾱσθείσῃ aāstheísēi	ἀᾱσθέντῐ aāsthénti		ἀᾱσθέντοιν aāsthéntoin	ἀᾱσθείσαιν aāstheísain	ἀᾱσθέντοιν aāsthéntoin		ἀᾱσθεῖσῐ / ἀᾱσθεῖσῐν aāstheîsi(n)	ἀᾱσθείσαις aāstheísais	ἀᾱσθεῖσῐ / ἀᾱσθεῖσῐν aāstheîsi(n)
Accusative		ἀᾱσθέντᾰ aāsthénta	ἀᾱσθεῖσᾰν aāstheîsan	ἀᾱσθέν aāsthén		ἀᾱσθέντε aāsthénte	ἀᾱσθείσᾱ aāstheísā	ἀᾱσθέντε aāsthénte		ἀᾱσθέντᾰς aāsthéntas	ἀᾱσθείσᾱς aāstheísās	ἀᾱσθέντᾰ aāsthénta
Vocative		ἀᾱσθείς aāstheís	ἀᾱσθεῖσᾰ aāstheîsa	ἀᾱσθέν aāsthén		ἀᾱσθέντε aāsthénte	ἀᾱσθείσᾱ aāstheísā	ἀᾱσθέντε aāsthénte		ἀᾱσθέντες aāsthéntes	ἀᾱσθεῖσαι aāstheîsai	ἀᾱσθέντᾰ aāsthénta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀᾱσθέντως aāsthéntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.