Jump to content

ჟინ

From Wiktionary, the free dictionary

Laz

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Kartvelian *z₁e (up(wards), upon). Cognate with Georgian ზე (ze), Mingrelian ჟი (ži) and Svan ჟი (ži).

Adjective

[edit]

ჟინ (jin) (Latin spelling jin) (Atina, Vizha, VitseArkabi, KhopaBatumi, Chkhala)

  1. upper, upstairs
    Synonym: ჟინდონი (jindoni)
    ჟინ კატიზ გჲურულთი ვანში ბაბაქ თუდელენ ბიგათე ეწონთხამს
    jin ǩaťiz gyurulti vanşi babak tudelen bigate eǯontxams
    When they make noise upstairs, my father pokes ceiling with a stick from below

Adverb

[edit]

ჟინ (jin) (Latin spelling jin) (Atina, Vizha, VitseArkabi, KhopaBatumi, Chkhala)

  1. over, above, on, upon
    კოჩიზ ჩქარ ნოსი ვარ უღუნ. დიშქათე ოფშა არაბაზ ჟინ ბერე ჲოხუნამს.
    ǩoçiz çkar nosi var uğun. dişkate opşa arabaz jin bere yoxunams.
    That man has no brains. He sits the kid on a car full of wood.
  2. to high ground, from high
    პაპულიზ ჟინ თი გაქთენ. ტიჲაჲეზ პოტე ვაგეხედუნ.
    p̌ap̌uliz jin ti gakten. ťiyayez p̌oťe vagexedun.
    My grandfather gets dizzy from heights. He'd never get on an airplane.
  3. (figurative) above, up
    ნოღაჲი კოჩეფეზ ჩხინდი ჟინ ოქაჩუნან
    noğayi ǩoçepez çxindi jin okaçunan
    City people are arrogant
    (literally, “City people have their noses up”)
  4. after (a meal)
    კატა გჲაჲიზ ჟინ ლოცა ებოფხორ
    ǩaťa gyayiz jin loʒa ebopxor
    I eat dessert after every meal

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]
  • Kojima, Gôichi (2012–) “jin”, in Temel Lazca-Türkçe Sözlük Taslağı[1] (in Turkish)
  • Tandilava, Ali (2013) “ჟინ”, in Merab Čuxua, Natela Kutelia, Lile Tandilava, Lali Ezugbaia, editors, Lazuri leksiḳoni [Laz Dictionary]‎[2], online version prepared by Levan Vašaḳiʒe, Tbilisi