สำเนียง

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Thai

[edit]

Etymology

[edit]

From เสียง (sǐiang).[1][2]

Pronunciation

[edit]
Orthographicสำเนียง
s å e n ī y ŋ
Phonemic
สำ-เนียง
s å – e n ī y ŋ
RomanizationPaiboonsǎm-niiang
Royal Institutesam-niang
(standard) IPA(key)/sam˩˩˦.nia̯ŋ˧/(R)

Noun

[edit]

สำเนียง • (sǎm-niiang)

  1. accent; pronunciation; tone.
  2. (linguistics) phoneme

Descendants

[edit]

References

[edit]
  1. ^ "สำเนียง" เป็นคำไทยเชื้อสายจีนกลิ่นอายเขมร, Facebook page "คำใคร"
  2. ^ ธัญวิทย์ ศรีจันทร์. 2555. รูปแบบคำศัพท์ในภาษาไทยที่เป็นปฏิภาคกับกระบวนการสร้างคำในภาษาเขมร : การศึกษาข้ามสมัย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=สำเนียง&oldid=78116465"