ที่นั่ง

Thai

Etymology

From ที่ (tîi, “place”) +‎ นั่ง (nâng, “to sit”).

Pronunciation

Orthographic		ที่นั่ง d ī ˋ n ạ ˋ ŋ
Phonemic		ที่-นั่ง d ī ˋ – n ạ ˋ ŋ
Romanization	Paiboon	tîi-nâng
	Royal Institute	thi-nang
(standard) IPA(key)		/tʰiː˥˩.naŋ˥˩/(R)

Noun

ที่นั่ง • (tîi-nâng)

1. seat, as chair, bench, etc; place to sit; space to sit.
2. (of a god or royal person) (พระ~) place to sit or stay, as a seat, building, mount, or vehicle.
   • 19th century, สุนทรภู่, “ตอนที่ ๗๐ พระมังคลายกทัพเรือมาตีเมืองลังกา”, in นิทานคำกลอนสุนทรภู่ เรื่อง พระอภัยมณี‎^[1], 16th edition, Bangkok: ศิลปาบรรณาคาร, published 2001, retrieved 2019-05-13:

     แล้วแต่งองค์ลงที่นั่งนาคราช

     lɛ́ɛo dtɛ̀ng-ong long tîi nâng nâak-ká-râat

     [He] then dressed himself up [before] boarding the barge Nakkharat.

   • 19th century, สุนทรภู่, “ตอนที่ ๑๒๑ ศรีสุวรรณให้นรินทร์รัตน์ไปครองเมืองรัตนา”, in นิทานคำกลอนสุนทรภู่ เรื่อง พระอภัยมณี‎^[2], 16th edition, Bangkok: ศิลปาบรรณาคาร, published 2001, retrieved 2019-05-13:

     ที่นั่งรองเหราเรือม้าน้ำ

     tîi-nâng rɔɔng hěe-raa rʉʉa máa-náam

     The ma-nam boat and the hera [boat served as] secondary barges.

3. (of a god or royal person) (พระ~) used as a prefix to indicate that a seat or building belongs to or is used by a god or royal person.
4. (of a god or royal person) (พระ~) used as a suffix to indicate that a mount or vehicle belongs to or is used by a god or royal person.
   • Circa 1830, สุนทรภู่, “นิราศภูเขาทอง”, in ประชุมกลอนนิราศต่าง ๆ ภาคที่ ๑ นิราศสุนทรภู่ ๔ เรื่อง‎^[3], Bangkok: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร, published 1922, retrieved 2019-05-13:

     แล้วลงในเรือที่นั่งบัลลังก์ทอง

     lɛ́ɛo long nai rʉʉa tîi-nâng ban-lang tɔɔng

     [He] then went down into the royal barge [with] a golden throne.

   • 19th century, พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย, “ตอนที่ ๖ ท้าวยศวิมลตามพระสังข์”, in บทลครนอก พระราชนิพนธ์รัชกาลที่ ๒ รวม ๖ เรื่อง ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ‎^[4], Bangkok: โรงพิมพ์ไท ถนนรองเมือง, published 1922, retrieved 2019-05-13:

     เสด็จทรงช้างที่นั่งหลังคาทอง

     sà-dèt song cháang tîi-nâng lǎng-kaa tɔɔng

     [His Majesty the King] went [out] to mount a royal elephant [with] a gold canopy.

   • 19th century, พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย, “เล่มที่ ๓”, in บทละคร อิเหนา ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ‎^[5], Bangkok: หอพระสมุดวชิรญาณ, published 1922, retrieved 2019-05-13:

     ทรงม้าที่นั่งเข้าวังใน

     song máa tîi-nâng kâo wang nai

     [He] rides [his] royal horse into the inner court.

5. (of a god or royal person, now rare) (พระ~) buttock; ass.

Derived terms

• หน้าที่นั่ง
• หน้าพระที่นั่ง

 

Descendants

• → Khmer: ទីន័ង (tiinĕəng)