മാൻ

See also: മിന, മീൻ, മുന, മുനി, മേനി, and മേൻ

Malayalam

Etymology

Proto-Dravidian *mā (“animal, beast”). Cognate with Kui (India) ମାଜୁ (maju, “sambar deer”), Kurukh माक् (māk, “deer”), Kuvi ମାୟୁ (mayu, “sambar deer”), Gondi మావ్ (māv, “deer”), Tamil மான் (māṉ, “deer”), Telugu మావు (māvu, “horse”) and Nihali māv (“horse”).

Pronunciation

• IPA^(key): /maːn/

• Audio:

  (file)

Noun

മാൻ • (māṉ)

Spotted deer

1. deer

   Synonym: ഉഴ (uḻa)

Declension

Declension of മാൻ
	Singular	Plural
Nominative	മാൻ (māṉ)	മാനുകൾ (mānukaḷ)
Vocative	മാനേ (mānē)	മാനുകളേ (mānukaḷē)
Accusative	മാനിനെ (mānine)	മാനുകളെ (mānukaḷe)
Dative	മാനിന് (māninŭ)	മാനുകൾക്ക് (mānukaḷkkŭ)
Genitive	മാനിന്റെ (māninṟe)	മാനുകളുടെ (mānukaḷuṭe)
Locative	മാനിൽ (mānil)	മാനുകളിൽ (mānukaḷil)
Sociative	മാനിനോട് (māninōṭŭ)	മാനുകളോട് (mānukaḷōṭŭ)
Instrumental	മാനിനാൽ (mānināl)	മാനുകളാൽ (mānukaḷāl)

Derived terms

• ഇളമാൻ (iḷamāṉ)
• ഉല്ലമാൻ (ullamāṉ)
• കലമാൻ (kalamāṉ)
• കസ്തൂരിമാൻ (kastūrimāṉ)
• കൂരമാൻ (kūramāṉ)
• ചമരിമാൻ (camarimāṉ)
• പുള്ളിമാൻ (puḷḷimāṉ)
• പേടമാൻ (pēṭamāṉ)
• മാൻകിടാവ് (māṉkiṭāvŭ)
• മാൻപേട (māṉpēṭa)

 

References

• Warrier, M. I. (2008) “മാൻ”, in Malayalam-English Dictionary (in Malayalam), 22nd edition, Kottayam: DC Books
• Burrow, T., Emeneau, M. B. (1984) “4780”, in A Dravidian etymological dictionary, 2nd edition, Oxford University Press, →ISBN.