வெறுமை

Tamil

Etymology

From வெறு (veṟu) +‎ -மை (-mai).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɛrʊmɐɪ̯/

Noun

வெறுமை • (veṟumai)

1. emptiness, vapidness

   Synonym: ஒன்றுமின்மை (oṉṟumiṉmai)

2. profitlessness, uselessness

   Synonym: பயனின்மை (payaṉiṉmai)

3. ignorance

   Synonym: அறிவின்மை (aṟiviṉmai)

4. poverty

   Synonyms: ஏழ்மை (ēḻmai), தரித்திரம் (tarittiram)

Declension

ai-stem declension of வெறுமை (veṟumai) (singular only)
	Singular	Plural
Nominative	வெறுமை veṟumai	-
Vocative	வெறுமையே veṟumaiyē	-
Accusative	வெறுமையை veṟumaiyai	-
Dative	வெறுமைக்கு veṟumaikku	-
Genitive	வெறுமையுடைய veṟumaiyuṭaiya	-
	Singular	Plural
Nominative	வெறுமை veṟumai	-
Vocative	வெறுமையே veṟumaiyē	-
Accusative	வெறுமையை veṟumaiyai	-
Dative	வெறுமைக்கு veṟumaikku	-
Benefactive	வெறுமைக்காக veṟumaikkāka	-
Genitive 1	வெறுமையுடைய veṟumaiyuṭaiya	-
Genitive 2	வெறுமையின் veṟumaiyiṉ	-
Locative 1	வெறுமையில் veṟumaiyil	-
Locative 2	வெறுமையிடம் veṟumaiyiṭam	-
Sociative 1	வெறுமையோடு veṟumaiyōṭu	-
Sociative 2	வெறுமையுடன் veṟumaiyuṭaṉ	-
Instrumental	வெறுமையால் veṟumaiyāl	-
Ablative	வெறுமையிலிருந்து veṟumaiyiliruntu	-

References

• University of Madras (1924–1936) “வெறுமை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press