Jump to content

வெறுப்பு

From Wiktionary, the free dictionary

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

From வெறு (veṟu, to hate, obstinate from).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ʋɛrʊpːʊ/, [ʋɛrʊpːɯ]

Noun

[edit]

வெறுப்பு (veṟuppu)

  1. hatred, exasperation, dislike
  2. frustration, apathy, annoyance
  3. anger, wrath

Declension

[edit]
u-stem declension of வெறுப்பு (veṟuppu) (singular only)
Singular Plural
Nominative வெறுப்பு
veṟuppu
-
Vocative வெறுப்பே
veṟuppē
-
Accusative வெறுப்பை
veṟuppai
-
Dative வெறுப்புக்கு
veṟuppukku
-
Genitive வெறுப்புடைய
veṟuppuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative வெறுப்பு
veṟuppu
-
Vocative வெறுப்பே
veṟuppē
-
Accusative வெறுப்பை
veṟuppai
-
Dative வெறுப்புக்கு
veṟuppukku
-
Benefactive வெறுப்புக்காக
veṟuppukkāka
-
Genitive 1 வெறுப்புடைய
veṟuppuṭaiya
-
Genitive 2 வெறுப்பின்
veṟuppiṉ
-
Locative 1 வெறுப்பில்
veṟuppil
-
Locative 2 வெறுப்பிடம்
veṟuppiṭam
-
Sociative 1 வெறுப்போடு
veṟuppōṭu
-
Sociative 2 வெறுப்புடன்
veṟuppuṭaṉ
-
Instrumental வெறுப்பால்
veṟuppāl
-
Ablative வெறுப்பிலிருந்து
veṟuppiliruntu
-

References

[edit]