வெயில்

Tamil

Etymology

Derived from Proto-Dravidian *wec- (“heat”). Cognate with Kannada ಬಿಸಿಲು (bisilu, “sunshine”), Malayalam വെയിൽ (veyil, “sunshine”), Telugu వేడి (vēḍi, “heat”), Tulu ಬಿಸುಲ್ (bisulŭ, “sunshine”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʋɛjɪl/

Noun

வெயில் • (veyil)

1. sunshine
2. intense heat, especially on a tropical day

Declension

l-stem declension of வெயில் (veyil)
	Singular	Plural
Nominative	வெயில் veyil	வெயிற்கள் veyiṟkaḷ
Vocative	வெயில்லே veyillē	வெயிற்களே veyiṟkaḷē
Accusative	வெயில்லை veyillai	வெயிற்களை veyiṟkaḷai
Dative	வெயில்லுக்கு veyillukku	வெயிற்களுக்கு veyiṟkaḷukku
Genitive	வெயில்லுடைய veyilluṭaiya	வெயிற்களுடைய veyiṟkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	வெயில் veyil	வெயிற்கள் veyiṟkaḷ
Vocative	வெயில்லே veyillē	வெயிற்களே veyiṟkaḷē
Accusative	வெயில்லை veyillai	வெயிற்களை veyiṟkaḷai
Dative	வெயில்லுக்கு veyillukku	வெயிற்களுக்கு veyiṟkaḷukku
Benefactive	வெயில்லுக்காக veyillukkāka	வெயிற்களுக்காக veyiṟkaḷukkāka
Genitive 1	வெயில்லுடைய veyilluṭaiya	வெயிற்களுடைய veyiṟkaḷuṭaiya
Genitive 2	வெயில்லின் veyilliṉ	வெயிற்களின் veyiṟkaḷiṉ
Locative 1	வெயில்லில் veyillil	வெயிற்களில் veyiṟkaḷil
Locative 2	வெயில்லிடம் veyilliṭam	வெயிற்களிடம் veyiṟkaḷiṭam
Sociative 1	வெயில்லோடு veyillōṭu	வெயிற்களோடு veyiṟkaḷōṭu
Sociative 2	வெயில்லுடன் veyilluṭaṉ	வெயிற்களுடன் veyiṟkaḷuṭaṉ
Instrumental	வெயில்லால் veyillāl	வெயிற்களால் veyiṟkaḷāl
Ablative	வெயில்லிலிருந்து veyilliliruntu	வெயிற்களிலிருந்து veyiṟkaḷiliruntu