ஜமீன்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Persian زمین (zamīn).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

ஜமீன் (jamīṉ)

  1. (historical) estate of a zamindar

Declension

[edit]
ṉ-stem declension of ஜமீன் (jamīṉ)
Singular Plural
Nominative ஜமீன்
jamīṉ
ஜமீர்கள்
jamīrkaḷ
Vocative ஜமீனே
jamīṉē
ஜமீர்களே
jamīrkaḷē
Accusative ஜமீனை
jamīṉai
ஜமீர்களை
jamīrkaḷai
Dative ஜமீனுக்கு
jamīṉukku
ஜமீர்களுக்கு
jamīrkaḷukku
Genitive ஜமீனுடைய
jamīṉuṭaiya
ஜமீர்களுடைய
jamīrkaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative ஜமீன்
jamīṉ
ஜமீர்கள்
jamīrkaḷ
Vocative ஜமீனே
jamīṉē
ஜமீர்களே
jamīrkaḷē
Accusative ஜமீனை
jamīṉai
ஜமீர்களை
jamīrkaḷai
Dative ஜமீனுக்கு
jamīṉukku
ஜமீர்களுக்கு
jamīrkaḷukku
Benefactive ஜமீனுக்காக
jamīṉukkāka
ஜமீர்களுக்காக
jamīrkaḷukkāka
Genitive 1 ஜமீனுடைய
jamīṉuṭaiya
ஜமீர்களுடைய
jamīrkaḷuṭaiya
Genitive 2 ஜமீனின்
jamīṉiṉ
ஜமீர்களின்
jamīrkaḷiṉ
Locative 1 ஜமீனில்
jamīṉil
ஜமீர்களில்
jamīrkaḷil
Locative 2 ஜமீனிடம்
jamīṉiṭam
ஜமீர்களிடம்
jamīrkaḷiṭam
Sociative 1 ஜமீனோடு
jamīṉōṭu
ஜமீர்களோடு
jamīrkaḷōṭu
Sociative 2 ஜமீனுடன்
jamīṉuṭaṉ
ஜமீர்களுடன்
jamīrkaḷuṭaṉ
Instrumental ஜமீனால்
jamīṉāl
ஜமீர்களால்
jamīrkaḷāl
Ablative ஜமீனிலிருந்து
jamīṉiliruntu
ஜமீர்களிலிருந்து
jamīrkaḷiliruntu

Derived terms

[edit]

References

[edit]