கல்
Jump to navigation
Jump to search
Tamil
[edit]Pronunciation
[edit]Etymology 1
[edit]Inherited from Proto-Dravidian *kal. Cognate with Brahui خَل (xal), Malayalam കല്ല് (kallŭ), Kannada ಕಲ್ಲು (kallu), Telugu కలు (kalu).
Noun
[edit]Declension
[edit]l-stem declension of கல் (kal) | ||
---|---|---|
Singular | Plural | |
Nominative | கல் kal |
கற்கள் kaṟkaḷ |
Vocative | கல்லே kallē |
கற்களே kaṟkaḷē |
Accusative | கல்லை kallai |
கற்களை kaṟkaḷai |
Dative | கல்லுக்கு kallukku |
கற்களுக்கு kaṟkaḷukku |
Genitive | கல்லுடைய kalluṭaiya |
கற்களுடைய kaṟkaḷuṭaiya |
Singular | Plural | |
Nominative | கல் kal |
கற்கள் kaṟkaḷ |
Vocative | கல்லே kallē |
கற்களே kaṟkaḷē |
Accusative | கல்லை kallai |
கற்களை kaṟkaḷai |
Dative | கல்லுக்கு kallukku |
கற்களுக்கு kaṟkaḷukku |
Benefactive | கல்லுக்காக kallukkāka |
கற்களுக்காக kaṟkaḷukkāka |
Genitive 1 | கல்லுடைய kalluṭaiya |
கற்களுடைய kaṟkaḷuṭaiya |
Genitive 2 | கல்லின் kalliṉ |
கற்களின் kaṟkaḷiṉ |
Locative 1 | கல்லில் kallil |
கற்களில் kaṟkaḷil |
Locative 2 | கல்லிடம் kalliṭam |
கற்களிடம் kaṟkaḷiṭam |
Sociative 1 | கல்லோடு kallōṭu |
கற்களோடு kaṟkaḷōṭu |
Sociative 2 | கல்லுடன் kalluṭaṉ |
கற்களுடன் kaṟkaḷuṭaṉ |
Instrumental | கல்லால் kallāl |
கற்களால் kaṟkaḷāl |
Ablative | கல்லிலிருந்து kalliliruntu |
கற்களிலிருந்து kaṟkaḷiliruntu |
Etymology 2
[edit]Inherited from Proto-Dravidian *kal- (“to learn”). Cognate with Malayalam കൽക്കുക (kalkkuka).
Verb
[edit]கல் • (kal)
Conjugation
[edit]Conjugation of கல் (kal)