கங்காதரன்

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Classical Sanskrit गङ्गाधर (gaṅgādhara, literally holder of the Ganges).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /kɐŋɡaːd̪ɐɾɐn/

Proper noun

[edit]

கங்காதரன் (kaṅkātaraṉ)

  1. (Hinduism) an epithet of Shiva
  2. a male given name, Gangadhar, from Sanskrit

Declension

[edit]
ṉ-stem declension of கங்காதரன் (kaṅkātaraṉ) (singular only)
Singular Plural
Nominative கங்காதரன்
kaṅkātaraṉ
-
Vocative கங்காதரனே
kaṅkātaraṉē
-
Accusative கங்காதரனை
kaṅkātaraṉai
-
Dative கங்காதரனுக்கு
kaṅkātaraṉukku
-
Genitive கங்காதரனுடைய
kaṅkātaraṉuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative கங்காதரன்
kaṅkātaraṉ
-
Vocative கங்காதரனே
kaṅkātaraṉē
-
Accusative கங்காதரனை
kaṅkātaraṉai
-
Dative கங்காதரனுக்கு
kaṅkātaraṉukku
-
Benefactive கங்காதரனுக்காக
kaṅkātaraṉukkāka
-
Genitive 1 கங்காதரனுடைய
kaṅkātaraṉuṭaiya
-
Genitive 2 கங்காதரனின்
kaṅkātaraṉiṉ
-
Locative 1 கங்காதரனில்
kaṅkātaraṉil
-
Locative 2 கங்காதரனிடம்
kaṅkātaraṉiṭam
-
Sociative 1 கங்காதரனோடு
kaṅkātaraṉōṭu
-
Sociative 2 கங்காதரனுடன்
kaṅkātaraṉuṭaṉ
-
Instrumental கங்காதரனால்
kaṅkātaraṉāl
-
Ablative கங்காதரனிலிருந்து
kaṅkātaraṉiliruntu
-

References

[edit]