உயர்நிலை

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

உயர் (uyar) +‎ நிலை (nilai).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ʊjɐɾn̪ɪlɐɪ̯/

Noun

[edit]

உயர்நிலை (uyarnilai)

  1. high position
  2. godhead, divine nature
    Synonym: தெய்வத்தன்மை (teyvattaṉmai)

Declension

[edit]
ai-stem declension of உயர்நிலை (uyarnilai)
Singular Plural
Nominative உயர்நிலை
uyarnilai
உயர்நிலைகள்
uyarnilaikaḷ
Vocative உயர்நிலையே
uyarnilaiyē
உயர்நிலைகளே
uyarnilaikaḷē
Accusative உயர்நிலையை
uyarnilaiyai
உயர்நிலைகளை
uyarnilaikaḷai
Dative உயர்நிலைக்கு
uyarnilaikku
உயர்நிலைகளுக்கு
uyarnilaikaḷukku
Genitive உயர்நிலையுடைய
uyarnilaiyuṭaiya
உயர்நிலைகளுடைய
uyarnilaikaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative உயர்நிலை
uyarnilai
உயர்நிலைகள்
uyarnilaikaḷ
Vocative உயர்நிலையே
uyarnilaiyē
உயர்நிலைகளே
uyarnilaikaḷē
Accusative உயர்நிலையை
uyarnilaiyai
உயர்நிலைகளை
uyarnilaikaḷai
Dative உயர்நிலைக்கு
uyarnilaikku
உயர்நிலைகளுக்கு
uyarnilaikaḷukku
Benefactive உயர்நிலைக்காக
uyarnilaikkāka
உயர்நிலைகளுக்காக
uyarnilaikaḷukkāka
Genitive 1 உயர்நிலையுடைய
uyarnilaiyuṭaiya
உயர்நிலைகளுடைய
uyarnilaikaḷuṭaiya
Genitive 2 உயர்நிலையின்
uyarnilaiyiṉ
உயர்நிலைகளின்
uyarnilaikaḷiṉ
Locative 1 உயர்நிலையில்
uyarnilaiyil
உயர்நிலைகளில்
uyarnilaikaḷil
Locative 2 உயர்நிலையிடம்
uyarnilaiyiṭam
உயர்நிலைகளிடம்
uyarnilaikaḷiṭam
Sociative 1 உயர்நிலையோடு
uyarnilaiyōṭu
உயர்நிலைகளோடு
uyarnilaikaḷōṭu
Sociative 2 உயர்நிலையுடன்
uyarnilaiyuṭaṉ
உயர்நிலைகளுடன்
uyarnilaikaḷuṭaṉ
Instrumental உயர்நிலையால்
uyarnilaiyāl
உயர்நிலைகளால்
uyarnilaikaḷāl
Ablative உயர்நிலையிலிருந்து
uyarnilaiyiliruntu
உயர்நிலைகளிலிருந்து
uyarnilaikaḷiliruntu

References

[edit]