இறைவாக்கினர்

Tamil

Etymology

From இறை (iṟai, “divine, godly”) +‎ வாக்கு (vākku, “promise”) +‎ -இனர் (-iṉar, epicene possessive suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪrɐɪ̯ʋaːkːɪnɐɾ/

Noun

இறைவாக்கினர் • (iṟaivākkiṉar) (plural இறைவாக்கினர்கள்)

1. prophet (or prophets in general)

   Synonym: தீர்க்கதரிசி (tīrkkatarici)

2. (Christianity) apostle

   Synonyms: இறைதூதர் (iṟaitūtar), அப்போஸ்தலர் (appōstalar)

Declension

Declension of இறைவாக்கினர் (iṟaivākkiṉar)
	Singular	Plural
Nominative	இறைவாக்கினர் iṟaivākkiṉar	இறைவாக்கினர்கள் iṟaivākkiṉarkaḷ
Vocative	இறைவாக்கினரே iṟaivākkiṉarē	இறைவாக்கினர்களே iṟaivākkiṉarkaḷē
Accusative	இறைவாக்கினரை iṟaivākkiṉarai	இறைவாக்கினர்களை iṟaivākkiṉarkaḷai
Dative	இறைவாக்கினருக்கு iṟaivākkiṉarukku	இறைவாக்கினர்களுக்கு iṟaivākkiṉarkaḷukku
Genitive	இறைவாக்கினருடைய iṟaivākkiṉaruṭaiya	இறைவாக்கினர்களுடைய iṟaivākkiṉarkaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	இறைவாக்கினர் iṟaivākkiṉar	இறைவாக்கினர்கள் iṟaivākkiṉarkaḷ
Vocative	இறைவாக்கினரே iṟaivākkiṉarē	இறைவாக்கினர்களே iṟaivākkiṉarkaḷē
Accusative	இறைவாக்கினரை iṟaivākkiṉarai	இறைவாக்கினர்களை iṟaivākkiṉarkaḷai
Dative	இறைவாக்கினருக்கு iṟaivākkiṉarukku	இறைவாக்கினர்களுக்கு iṟaivākkiṉarkaḷukku
Benefactive	இறைவாக்கினருக்காக iṟaivākkiṉarukkāka	இறைவாக்கினர்களுக்காக iṟaivākkiṉarkaḷukkāka
Genitive 1	இறைவாக்கினருடைய iṟaivākkiṉaruṭaiya	இறைவாக்கினர்களுடைய iṟaivākkiṉarkaḷuṭaiya
Genitive 2	இறைவாக்கினரின் iṟaivākkiṉariṉ	இறைவாக்கினர்களின் iṟaivākkiṉarkaḷiṉ
Locative 1	இறைவாக்கினரில் iṟaivākkiṉaril	இறைவாக்கினர்களில் iṟaivākkiṉarkaḷil
Locative 2	இறைவாக்கினரிடம் iṟaivākkiṉariṭam	இறைவாக்கினர்களிடம் iṟaivākkiṉarkaḷiṭam
Sociative 1	இறைவாக்கினரோடு iṟaivākkiṉarōṭu	இறைவாக்கினர்களோடு iṟaivākkiṉarkaḷōṭu
Sociative 2	இறைவாக்கினருடன் iṟaivākkiṉaruṭaṉ	இறைவாக்கினர்களுடன் iṟaivākkiṉarkaḷuṭaṉ
Instrumental	இறைவாக்கினரால் iṟaivākkiṉarāl	இறைவாக்கினர்களால் iṟaivākkiṉarkaḷāl
Ablative	இறைவாக்கினரிலிருந்து iṟaivākkiṉariliruntu	இறைவாக்கினர்களிலிருந்து iṟaivākkiṉarkaḷiliruntu