இருமை

Tamil

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪɾʊmɐɪ̯/

Etymology 1

இரு (iru) +‎ மை (mai).

Noun

இருமை • (irumai)

1. greatness, largeness, hugeness, eminence

   Synonym: பெருமை (perumai)

2. blackness

   Synonym: கருமை (karumai)

Declension

ai-stem declension of இருமை (irumai)
	Singular	Plural
Nominative	இருமை irumai	இருமைகள் irumaikaḷ
Vocative	இருமையே irumaiyē	இருமைகளே irumaikaḷē
Accusative	இருமையை irumaiyai	இருமைகளை irumaikaḷai
Dative	இருமைக்கு irumaikku	இருமைகளுக்கு irumaikaḷukku
Genitive	இருமையுடைய irumaiyuṭaiya	இருமைகளுடைய irumaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	இருமை irumai	இருமைகள் irumaikaḷ
Vocative	இருமையே irumaiyē	இருமைகளே irumaikaḷē
Accusative	இருமையை irumaiyai	இருமைகளை irumaikaḷai
Dative	இருமைக்கு irumaikku	இருமைகளுக்கு irumaikaḷukku
Benefactive	இருமைக்காக irumaikkāka	இருமைகளுக்காக irumaikaḷukkāka
Genitive 1	இருமையுடைய irumaiyuṭaiya	இருமைகளுடைய irumaikaḷuṭaiya
Genitive 2	இருமையின் irumaiyiṉ	இருமைகளின் irumaikaḷiṉ
Locative 1	இருமையில் irumaiyil	இருமைகளில் irumaikaḷil
Locative 2	இருமையிடம் irumaiyiṭam	இருமைகளிடம் irumaikaḷiṭam
Sociative 1	இருமையோடு irumaiyōṭu	இருமைகளோடு irumaikaḷōṭu
Sociative 2	இருமையுடன் irumaiyuṭaṉ	இருமைகளுடன் irumaikaḷuṭaṉ
Instrumental	இருமையால் irumaiyāl	இருமைகளால் irumaikaḷāl
Ablative	இருமையிலிருந்து irumaiyiliruntu	இருமைகளிலிருந்து irumaikaḷiliruntu

Etymology 2

Derived from Proto-Dravidian *ir-.

Noun

இருமை • (irumai)

1. twofold state
2. two things

Declension

ai-stem declension of இருமை (irumai)
	Singular	Plural
Nominative	இருமை irumai	இருமைகள் irumaikaḷ
Vocative	இருமையே irumaiyē	இருமைகளே irumaikaḷē
Accusative	இருமையை irumaiyai	இருமைகளை irumaikaḷai
Dative	இருமைக்கு irumaikku	இருமைகளுக்கு irumaikaḷukku
Genitive	இருமையுடைய irumaiyuṭaiya	இருமைகளுடைய irumaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	இருமை irumai	இருமைகள் irumaikaḷ
Vocative	இருமையே irumaiyē	இருமைகளே irumaikaḷē
Accusative	இருமையை irumaiyai	இருமைகளை irumaikaḷai
Dative	இருமைக்கு irumaikku	இருமைகளுக்கு irumaikaḷukku
Benefactive	இருமைக்காக irumaikkāka	இருமைகளுக்காக irumaikaḷukkāka
Genitive 1	இருமையுடைய irumaiyuṭaiya	இருமைகளுடைய irumaikaḷuṭaiya
Genitive 2	இருமையின் irumaiyiṉ	இருமைகளின் irumaikaḷiṉ
Locative 1	இருமையில் irumaiyil	இருமைகளில் irumaikaḷil
Locative 2	இருமையிடம் irumaiyiṭam	இருமைகளிடம் irumaikaḷiṭam
Sociative 1	இருமையோடு irumaiyōṭu	இருமைகளோடு irumaikaḷōṭu
Sociative 2	இருமையுடன் irumaiyuṭaṉ	இருமைகளுடன் irumaikaḷuṭaṉ
Instrumental	இருமையால் irumaiyāl	இருமைகளால் irumaikaḷāl
Ablative	இருமையிலிருந்து irumaiyiliruntu	இருமைகளிலிருந்து irumaikaḷiliruntu

References

• University of Madras (1924–1936) “இருமை”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press