Jump to content

இரப்பு

From Wiktionary, the free dictionary

Tamil

[edit]

Etymology

[edit]

From இர (ira, to beg, implore, plead).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɪɾɐpːʊ/, [ɪɾɐpːɯ]

Noun

[edit]

இரப்பு (irappu)

  1. begging, mendicity
    Synonyms: யாசகம் (yācakam), பிச்சை (piccai)

Declension

[edit]
u-stem declension of இரப்பு (irappu) (singular only)
Singular Plural
Nominative இரப்பு
irappu
-
Vocative இரப்பே
irappē
-
Accusative இரப்பை
irappai
-
Dative இரப்புக்கு
irappukku
-
Genitive இரப்புடைய
irappuṭaiya
-
Singular Plural
Nominative இரப்பு
irappu
-
Vocative இரப்பே
irappē
-
Accusative இரப்பை
irappai
-
Dative இரப்புக்கு
irappukku
-
Benefactive இரப்புக்காக
irappukkāka
-
Genitive 1 இரப்புடைய
irappuṭaiya
-
Genitive 2 இரப்பின்
irappiṉ
-
Locative 1 இரப்பில்
irappil
-
Locative 2 இரப்பிடம்
irappiṭam
-
Sociative 1 இரப்போடு
irappōṭu
-
Sociative 2 இரப்புடன்
irappuṭaṉ
-
Instrumental இரப்பால்
irappāl
-
Ablative இரப்பிலிருந்து
irappiliruntu
-

References

[edit]