ஆளுமை

Tamil

Etymology

From ஆள் (āḷ, “person”) +‎ -மை (-mai).

Pronunciation

• IPA^(key): /aːɭʊmɐɪ̯/

Noun

ஆளுமை • (āḷumai)

1. personality

Declension

ai-stem declension of ஆளுமை (āḷumai)
	Singular	Plural
Nominative	ஆளுமை āḷumai	ஆளுமைகள் āḷumaikaḷ
Vocative	ஆளுமையே āḷumaiyē	ஆளுமைகளே āḷumaikaḷē
Accusative	ஆளுமையை āḷumaiyai	ஆளுமைகளை āḷumaikaḷai
Dative	ஆளுமைக்கு āḷumaikku	ஆளுமைகளுக்கு āḷumaikaḷukku
Genitive	ஆளுமையுடைய āḷumaiyuṭaiya	ஆளுமைகளுடைய āḷumaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	ஆளுமை āḷumai	ஆளுமைகள் āḷumaikaḷ
Vocative	ஆளுமையே āḷumaiyē	ஆளுமைகளே āḷumaikaḷē
Accusative	ஆளுமையை āḷumaiyai	ஆளுமைகளை āḷumaikaḷai
Dative	ஆளுமைக்கு āḷumaikku	ஆளுமைகளுக்கு āḷumaikaḷukku
Benefactive	ஆளுமைக்காக āḷumaikkāka	ஆளுமைகளுக்காக āḷumaikaḷukkāka
Genitive 1	ஆளுமையுடைய āḷumaiyuṭaiya	ஆளுமைகளுடைய āḷumaikaḷuṭaiya
Genitive 2	ஆளுமையின் āḷumaiyiṉ	ஆளுமைகளின் āḷumaikaḷiṉ
Locative 1	ஆளுமையில் āḷumaiyil	ஆளுமைகளில் āḷumaikaḷil
Locative 2	ஆளுமையிடம் āḷumaiyiṭam	ஆளுமைகளிடம் āḷumaikaḷiṭam
Sociative 1	ஆளுமையோடு āḷumaiyōṭu	ஆளுமைகளோடு āḷumaikaḷōṭu
Sociative 2	ஆளுமையுடன் āḷumaiyuṭaṉ	ஆளுமைகளுடன் āḷumaikaḷuṭaṉ
Instrumental	ஆளுமையால் āḷumaiyāl	ஆளுமைகளால் āḷumaikaḷāl
Ablative	ஆளுமையிலிருந்து āḷumaiyiliruntu	ஆளுமைகளிலிருந்து āḷumaikaḷiliruntu