ஆணை

Tamil

Etymology

Borrowed from Pali āṇā, ultimately from Sanskrit आज्ञा (ājñā). Doublet of ஆஞ்ஞை (āññai).

Pronunciation

• IPA^(key): /aːɳai/

Noun

ஆணை • (āṇai)

1. order, command, mandate, injunction, edict
2. swear

Declension

ai-stem declension of ஆணை (āṇai)
	Singular	Plural
Nominative	ஆணை āṇai	ஆணைகள் āṇaikaḷ
Vocative	ஆணையே āṇaiyē	ஆணைகளே āṇaikaḷē
Accusative	ஆணையை āṇaiyai	ஆணைகளை āṇaikaḷai
Dative	ஆணைக்கு āṇaikku	ஆணைகளுக்கு āṇaikaḷukku
Genitive	ஆணையுடைய āṇaiyuṭaiya	ஆணைகளுடைய āṇaikaḷuṭaiya
	Singular	Plural
Nominative	ஆணை āṇai	ஆணைகள் āṇaikaḷ
Vocative	ஆணையே āṇaiyē	ஆணைகளே āṇaikaḷē
Accusative	ஆணையை āṇaiyai	ஆணைகளை āṇaikaḷai
Dative	ஆணைக்கு āṇaikku	ஆணைகளுக்கு āṇaikaḷukku
Benefactive	ஆணைக்காக āṇaikkāka	ஆணைகளுக்காக āṇaikaḷukkāka
Genitive 1	ஆணையுடைய āṇaiyuṭaiya	ஆணைகளுடைய āṇaikaḷuṭaiya
Genitive 2	ஆணையின் āṇaiyiṉ	ஆணைகளின் āṇaikaḷiṉ
Locative 1	ஆணையில் āṇaiyil	ஆணைகளில் āṇaikaḷil
Locative 2	ஆணையிடம் āṇaiyiṭam	ஆணைகளிடம் āṇaikaḷiṭam
Sociative 1	ஆணையோடு āṇaiyōṭu	ஆணைகளோடு āṇaikaḷōṭu
Sociative 2	ஆணையுடன் āṇaiyuṭaṉ	ஆணைகளுடன் āṇaikaḷuṭaṉ
Instrumental	ஆணையால் āṇaiyāl	ஆணைகளால் āṇaikaḷāl
Ablative	ஆணையிலிருந்து āṇaiyiliruntu	ஆணைகளிலிருந்து āṇaikaḷiliruntu

Derived terms

• அரசாணை (aracāṇai)
• அழைப்பாணை (aḻaippāṇai)
• ஆணையம் (āṇaiyam)
• ஆணையிடு (āṇaiyiṭu)
• கைதாணை (kaitāṇai)
• பணியாணை (paṇiyāṇai)
• பிடியாணை (piṭiyāṇai)