পেহ্লা
Early Assamese
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Prakrit 𑀧𑁂𑀮𑁆𑀮𑁂𑀇 (pĕllei), from Sanskrit প্ৰেৰযতি (prerayati, “to push on”).[1] Congate with Middle Bengali পেল্ (pel) and Middle Hindi پیلیا (pylya).
Verb
[edit]পেহ্লা (pehla)
- to throw
- 16th century, Sankardeva, Saptakanda Ramayana Uttara Kanda:
- কৰিলা পৰীক্ষা ৰামে পেহ্লাই অগনিত ।
তথাপি নভৈল শান্ত ৰাঘৱৰ চিত্ত ॥- korila porīkṣa rame pehlai ogonito ,
tothapi nobhoilo śanto raghoworo citto . - Rama examined throwing (me) into the fire,
still Raghava wasn't convinced.
- korila porīkṣa rame pehlai ogonito ,
- কৰিলা পৰীক্ষা ৰামে পেহ্লাই অগনিত ।
- 16th century, Bhattadeva, Katha Bhagawat Chapter 36:
- ভগৱন্তো তাৰ দুই শিঙ্গত ধৰি আঠাৰ ভৰি পৰ্য্যান্তে পাছক ঠেলি পেহ্লাইলা।
- bhogowontö taro dui śiṅgoto dhori aṭharo bhori porjjante pachoko ṭheli pehlaila,
- The God held his two horns pushed him back equal two the length of eighteen legs and made him fall.
- ভগৱন্তো তাৰ দুই শিঙ্গত ধৰি আঠাৰ ভৰি পৰ্য্যান্তে পাছক ঠেলি পেহ্লাইলা।
Descendants
[edit]References
[edit]- ^ Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “prḗrayati”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 504