Jump to content

स्वर्भानु

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

Compound of स्वर् (svàr, radiance) +‎ भानु (bhānú, splendour).

Pronunciation

[edit]

Proper noun

[edit]

स्व॑र्भानु॒ (svàrbhānu) stemm

  1. (Vedic religion, Hinduism) Svarbhānu, an asura who deceitfully quaffed the amrita proffered by Mohini, thereby achieving immortality as two beings despite being beheaded immediately after: his head as Rāhu and his body as Ketu.
    • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 5.40.5:
      यत्त्वा॑ सूर्य॒ स्व॑र्भानु॒स्तम॒सावि॑ध्यदासु॒रः।
      अक्षे॑त्रवि॒द्यथा॑ मु॒ग्धो भुव॑नान्यदीधयुः॥
      yáttvā sūrya svàrbhānustámasā́vidhyadāsuráḥ.
      ákṣetravidyáthā mugdhó bhúvanānyadīdhayuḥ.
      O Surya, when the Asura's descendant Svarbhanu, pierced thee through and through with darkness, all creatures looked like one who is bewildered, who knoweth not the place where he is standing.

Declension

[edit]
Masculine u-stem declension of स्वर्भानु (svàrbhānu)
Singular
Nominative स्वर्भानुः
svàrbhānuḥ
Vocative स्वर्भाणो
svárbhāṇo
Accusative स्वर्भानुम्
svàrbhānum
Instrumental स्वर्भानुना / स्वर्भान्वा¹
svàrbhānunā / svàrbhānvā¹
Dative स्वर्भाणवे / स्वर्भान्वे¹
svàrbhāṇave / svàrbhānve¹
Ablative स्वर्भाणोः / स्वर्भान्वः¹
svàrbhāṇoḥ / svàrbhānvaḥ¹
Genitive स्वर्भाणोः / स्वर्भान्वः¹
svàrbhāṇoḥ / svàrbhānvaḥ¹
Locative स्वर्भाणौ
svàrbhāṇau
Notes
  • ¹Vedic