स्रुत

Sanskrit

Etymology 1

From Proto-Indo-Aryan *srutás, from Proto-Indo-Iranian *srutás, from Proto-Indo-European *sru-tó-s, from *srew-. Cognate with Ancient Greek ῥυτός (rhutós).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /sɾu.tɐ́/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /s̪ɾu.t̪ɐ/

Adjective

स्रुत • (srutá) stem

1. flowing, pouring
2. emptying, streaming out

Etymology 2

From Proto-Indo-Aryan *srutám, from Proto-Indo-Iranian *srutám, from Proto-Indo-European *sru-tó-m, from *srew-. Cognate with Ancient Greek ῥυτόν (rhutón).

Noun

स्रुत • (srutá) stem, n

1. flow

Declension

Neuter a-stem declension of स्रुत

	singular	dual	plural
nominative	स्रुतम् (srutám)	स्रुते (sruté)	स्रुतानि (srutā́ni) स्रुता¹ (srutā́¹)
vocative	स्रुत (srúta)	स्रुते (srúte)	स्रुतानि (srútāni) स्रुता¹ (srútā¹)
accusative	स्रुतम् (srutám)	स्रुते (sruté)	स्रुतानि (srutā́ni) स्रुता¹ (srutā́¹)
instrumental	स्रुतेन (sruténa)	स्रुताभ्याम् (srutā́bhyām)	स्रुतैः (srutaíḥ) स्रुतेभिः¹ (srutébhiḥ¹)
dative	स्रुताय (srutā́ya)	स्रुताभ्याम् (srutā́bhyām)	स्रुतेभ्यः (srutébhyaḥ)
ablative	स्रुतात् (srutā́t)	स्रुताभ्याम् (srutā́bhyām)	स्रुतेभ्यः (srutébhyaḥ)
genitive	स्रुतस्य (srutásya)	स्रुतयोः (srutáyoḥ)	स्रुतानाम् (srutā́nām)
locative	स्रुते (sruté)	स्रुतयोः (srutáyoḥ)	स्रुतेषु (srutéṣu)

• ¹Vedic