Jump to content

सर्म

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Aryan *sármas, from Proto-Indo-Iranian *sármas, from Proto-Indo-European *sórmos, o-grade derivative of *ser- (to flow, stream). Cognate with Ancient Greek ὁρμή (hormḗ), Old English storm (whence English storm). Morpholgically derived from सृ (sṛ, to flow, run, speed) +‎ -मन् (-man).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

सर्म (sárma) stemm

  1. going, running, flowing
    • RV 1.80.5d
      इन्द्रो वर्त्रस्य दोधतः सानुं वज्रेण हीळितः |
      अभिक्रम्याव जिघ्नते.अपः सर्माय चोदयन्न् अनु स्वराज्यम् ||
      indro vṛtrasya dodhataḥ sānuṃ vajreṇa hīḷitaḥ |
      abhikramyāva jighnate.apaḥ sarmāya codayannarcann ánu svarâjyam ||
      The wrathful Indra with his bolt of thunder rushing on the foe,
      Smote fierce on trembling Vṛtra's back, and loosed the waters free to run, lauding his own imperial sway.

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of सर्म (sárma)
Singular Dual Plural
Nominative सर्मः
sármaḥ
सर्मौ / सर्मा¹
sármau / sármā¹
सर्माः / सर्मासः¹
sármāḥ / sármāsaḥ¹
Vocative सर्म
sárma
सर्मौ / सर्मा¹
sármau / sármā¹
सर्माः / सर्मासः¹
sármāḥ / sármāsaḥ¹
Accusative सर्मम्
sármam
सर्मौ / सर्मा¹
sármau / sármā¹
सर्मान्
sármān
Instrumental सर्मेण
sármeṇa
सर्माभ्याम्
sármābhyām
सर्मैः / सर्मेभिः¹
sármaiḥ / sármebhiḥ¹
Dative सर्माय
sármāya
सर्माभ्याम्
sármābhyām
सर्मेभ्यः
sármebhyaḥ
Ablative सर्मात्
sármāt
सर्माभ्याम्
sármābhyām
सर्मेभ्यः
sármebhyaḥ
Genitive सर्मस्य
sármasya
सर्मयोः
sármayoḥ
सर्माणाम्
sármāṇām
Locative सर्मे
sárme
सर्मयोः
sármayoḥ
सर्मेषु
sármeṣu
Notes
  • ¹Vedic

References

[edit]