Jump to content

रुक्म

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Aryan *rukmás, from Proto-Indo-Iranian *rukmás, from Proto-Indo-European *luk-mó-s, from *lewk- (to shine).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

रुक्म (rukmá) stemm or n (root रुच्)

  1. what is bright or radiant
  2. an ornament of gold
  3. golden chain or disc
  4. the thorn-apple
  5. iron
  6. a kind of collyrium

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of रुक्म
singular dual plural
nominative रुक्मः (rukmáḥ) रुक्मौ (rukmaú)
रुक्मा¹ (rukmā́¹)
रुक्माः (rukmā́ḥ)
रुक्मासः¹ (rukmā́saḥ¹)
vocative रुक्म (rúkma) रुक्मौ (rúkmau)
रुक्मा¹ (rúkmā¹)
रुक्माः (rúkmāḥ)
रुक्मासः¹ (rúkmāsaḥ¹)
accusative रुक्मम् (rukmám) रुक्मौ (rukmaú)
रुक्मा¹ (rukmā́¹)
रुक्मान् (rukmā́n)
instrumental रुक्मेण (rukméṇa) रुक्माभ्याम् (rukmā́bhyām) रुक्मैः (rukmaíḥ)
रुक्मेभिः¹ (rukmébhiḥ¹)
dative रुक्माय (rukmā́ya) रुक्माभ्याम् (rukmā́bhyām) रुक्मेभ्यः (rukmébhyaḥ)
ablative रुक्मात् (rukmā́t) रुक्माभ्याम् (rukmā́bhyām) रुक्मेभ्यः (rukmébhyaḥ)
genitive रुक्मस्य (rukmásya) रुक्मयोः (rukmáyoḥ) रुक्माणाम् (rukmā́ṇām)
locative रुक्मे (rukmé) रुक्मयोः (rukmáyoḥ) रुक्मेषु (rukméṣu)
  • ¹Vedic
Neuter a-stem declension of रुक्म
singular dual plural
nominative रुक्मम् (rukmám) रुक्मे (rukmé) रुक्माणि (rukmā́ṇi)
रुक्मा¹ (rukmā́¹)
vocative रुक्म (rúkma) रुक्मे (rúkme) रुक्माणि (rúkmāṇi)
रुक्मा¹ (rúkmā¹)
accusative रुक्मम् (rukmám) रुक्मे (rukmé) रुक्माणि (rukmā́ṇi)
रुक्मा¹ (rukmā́¹)
instrumental रुक्मेण (rukméṇa) रुक्माभ्याम् (rukmā́bhyām) रुक्मैः (rukmaíḥ)
रुक्मेभिः¹ (rukmébhiḥ¹)
dative रुक्माय (rukmā́ya) रुक्माभ्याम् (rukmā́bhyām) रुक्मेभ्यः (rukmébhyaḥ)
ablative रुक्मात् (rukmā́t) रुक्माभ्याम् (rukmā́bhyām) रुक्मेभ्यः (rukmébhyaḥ)
genitive रुक्मस्य (rukmásya) रुक्मयोः (rukmáyoḥ) रुक्माणाम् (rukmā́ṇām)
locative रुक्मे (rukmé) रुक्मयोः (rukmáyoḥ) रुक्मेषु (rukméṣu)
  • ¹Vedic

Derived terms

[edit]

References

[edit]