Jump to content

मन्तु

From Wiktionary, the free dictionary

Pali

[edit]

Alternative forms

[edit]

Noun

[edit]

मन्तु m

  1. Devanagari script form of mantu

Sanskrit

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-European *men- (to think). Cf. English mentor.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

मन्तु (mántu) stemm

  1. an adviser, manager, disposer, ruler, arbiter
  2. advice, counsel
  3. a fault, offence, transgression
  4. a man, mankind

Declension

[edit]
Masculine u-stem declension of मन्तु (mántu)
Singular Dual Plural
Nominative मन्तुः
mántuḥ
मन्तू
mántū
मन्तवः
mántavaḥ
Vocative मन्तो
mánto
मन्तू
mántū
मन्तवः
mántavaḥ
Accusative मन्तुम्
mántum
मन्तू
mántū
मन्तून्
mántūn
Instrumental मन्तुना / मन्त्वा¹
mántunā / mántvā¹
मन्तुभ्याम्
mántubhyām
मन्तुभिः
mántubhiḥ
Dative मन्तवे
mántave
मन्तुभ्याम्
mántubhyām
मन्तुभ्यः
mántubhyaḥ
Ablative मन्तोः
mántoḥ
मन्तुभ्याम्
mántubhyām
मन्तुभ्यः
mántubhyaḥ
Genitive मन्तोः
mántoḥ
मन्त्वोः
mántvoḥ
मन्तूनाम्
mántūnām
Locative मन्तौ
mántau
मन्त्वोः
mántvoḥ
मन्तुषु
mántuṣu
Notes
  • ¹Vedic

Descendants

[edit]
  • Pali: mantu

Noun

[edit]

मन्तु (mántu) stemf

  1. an adviser, manager, disposer, ruler, arbiter
  2. thought, understanding, intellect

Declension

[edit]
Feminine u-stem declension of मन्तु (mántu)
Singular Dual Plural
Nominative मन्तुः
mántuḥ
मन्तू
mántū
मन्तवः
mántavaḥ
Vocative मन्तो
mánto
मन्तू
mántū
मन्तवः
mántavaḥ
Accusative मन्तुम्
mántum
मन्तू
mántū
मन्तूः
mántūḥ
Instrumental मन्त्वा
mántvā
मन्तुभ्याम्
mántubhyām
मन्तुभिः
mántubhiḥ
Dative मन्तवे / मन्त्वै¹
mántave / mántvai¹
मन्तुभ्याम्
mántubhyām
मन्तुभ्यः
mántubhyaḥ
Ablative मन्तोः / मन्त्वाः¹ / मन्त्वै²
mántoḥ / mántvāḥ¹ / mántvai²
मन्तुभ्याम्
mántubhyām
मन्तुभ्यः
mántubhyaḥ
Genitive मन्तोः / मन्त्वाः¹ / मन्त्वै²
mántoḥ / mántvāḥ¹ / mántvai²
मन्त्वोः
mántvoḥ
मन्तूनाम्
mántūnām
Locative मन्तौ / मन्त्वाम्¹
mántau / mántvām¹
मन्त्वोः
mántvoḥ
मन्तुषु
mántuṣu
Notes
  • ¹Later Sanskrit
  • ²Brāhmaṇas

References

[edit]