बुन्द

Sanskrit

Etymology

Uncertain. Perhaps from Proto-Indo-European *bud- (“to shoot, sprout”); if so, then possibly cognate with English put, Lithuanian budė, budis (“mushroom, fungus”). However, Kuiper suggests a Munda or otherwise substrate origin, cognate with Sanskrit बाण (bāṇa).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /bun.dɐ́/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈbun̪.d̪ɐ/

Noun

बुन्द • (bundá) stem, m

1. an arrow

   Synonym: इषु (íṣu)

Declension

Masculine a-stem declension of बुन्द

	singular	dual	plural
nominative	बुन्दः (bundáḥ)	बुन्दौ (bundaú) बुन्दा¹ (bundā́¹)	बुन्दाः (bundā́ḥ) बुन्दासः¹ (bundā́saḥ¹)
vocative	बुन्द (búnda)	बुन्दौ (búndau) बुन्दा¹ (búndā¹)	बुन्दाः (búndāḥ) बुन्दासः¹ (búndāsaḥ¹)
accusative	बुन्दम् (bundám)	बुन्दौ (bundaú) बुन्दा¹ (bundā́¹)	बुन्दान् (bundā́n)
instrumental	बुन्देन (bundéna)	बुन्दाभ्याम् (bundā́bhyām)	बुन्दैः (bundaíḥ) बुन्देभिः¹ (bundébhiḥ¹)
dative	बुन्दाय (bundā́ya)	बुन्दाभ्याम् (bundā́bhyām)	बुन्देभ्यः (bundébhyaḥ)
ablative	बुन्दात् (bundā́t)	बुन्दाभ्याम् (bundā́bhyām)	बुन्देभ्यः (bundébhyaḥ)
genitive	बुन्दस्य (bundásya)	बुन्दयोः (bundáyoḥ)	बुन्दानाम् (bundā́nām)
locative	बुन्दे (bundé)	बुन्दयोः (bundáyoḥ)	बुन्देषु (bundéṣu)

• ¹Vedic