द्विगु

Sanskrit

Etymology

द्वि (dvi, “two”) +‎ गु (gu, “cow”), an example of itself.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /dʋi.ɡu/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /d̪ʋi.ɡu/

Noun

द्विगु • (dvigu) stem, m

1. (lexicography) a kind of tatpuruṣa compound of which the first component is a numeral

Declension

Masculine u-stem declension of द्विगु

	singular	dual	plural
nominative	द्विगुः (dviguḥ)	द्विगू (dvigū)	द्विगवः (dvigavaḥ)
vocative	द्विगो (dvigo)	द्विगू (dvigū)	द्विगवः (dvigavaḥ)
accusative	द्विगुम् (dvigum)	द्विगू (dvigū)	द्विगून् (dvigūn)
instrumental	द्विगुना (dvigunā) द्विग्वा¹ (dvigvā¹)	द्विगुभ्याम् (dvigubhyām)	द्विगुभिः (dvigubhiḥ)
dative	द्विगवे (dvigave) द्विग्वे¹ (dvigve¹)	द्विगुभ्याम् (dvigubhyām)	द्विगुभ्यः (dvigubhyaḥ)
ablative	द्विगोः (dvigoḥ) द्विग्वः¹ (dvigvaḥ¹)	द्विगुभ्याम् (dvigubhyām)	द्विगुभ्यः (dvigubhyaḥ)
genitive	द्विगोः (dvigoḥ) द्विग्वः¹ (dvigvaḥ¹)	द्विग्वोः (dvigvoḥ)	द्विगूनाम् (dvigūnām)
locative	द्विगौ (dvigau)	द्विग्वोः (dvigvoḥ)	द्विगुषु (dviguṣu)

• ¹Vedic