द्यु

Sanskrit

Etymology

Inherited from Proto-Indo-Aryan *dyā́wṣ, from Proto-Indo-Iranian *dyā́wš, from Proto-Indo-European *dyḗws (“sky, heaven”). Cognate with Ancient Greek Ζεύς (Zeús), Latin diēs, Hittite 𒅆𒍑 (sius).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /djú/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /d̪ju/

Noun

द्यु • (dyú) stem, m or f

1. heaven, the sky
   • c. 1700 BCE – 1200 BCE, Ṛgveda 10.108.5:

     इ॒मा गावः॑ सरमे॒ या ऐच्छः॒ परि॑ दि॒वो अन्ता॑न्त्सुभगे॒ पत॑न्ती ।
     कस्त॑ एना॒ अव॑ सृजा॒दयु॑ध्व्यु॒तास्माक॒मायु॑धा सन्ति ति॒ग्मा ॥

     imā́ gā́vaḥ sarame yā́ áichaḥ pári divó ántān subhage pátantī
     kás ta enā áva sṛjād áyudhvy utā́smā́kam ā́yudhā santi tigmā́

     These are the kine which, Saramā, thou seekest, flying, O Blest One, to the ends of heaven.
     Who will loose these for thee without a battle? Yea, and sharp-pointed are our warlike weapons.

2. day
3. brightness, sheen, glow
4. fire

Declension

Masculine u-stem declension of द्यु (dyú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	द्यौः dyaúḥ	द्यावा / द्यावौ / दिवौ dyāvā / dyāvau / divau	दिवः / द्यावः dívaḥ / dyā́vaḥ
Vocative	द्यौः dyaùḥ	द्यावा / द्यावौ / दिवौ dyāvā / dyāvau / divau	दिवः / द्यावः dívaḥ / dyā́vaḥ
Accusative	दिवम् / द्याम् divam / dyā́m	द्यावा / द्यावौ / दिवौ dyāvā / dyāvau / divau	दिवः / द्यून् diváḥ / dyū́n
Instrumental	दिवा / द्यवा divā́ / dyávā	द्युभ्याम् dyúbhyām	द्युभिः dyúbhiḥ
Dative	दिवे / द्यवे divé / dyáve	द्युभ्याम् dyúbhyām	द्युभ्यः dyúbhyaḥ
Ablative	दिवः / द्योः diváḥ / dyóḥ	द्युभ्याम् dyúbhyām	द्युभ्यः dyúbhyaḥ
Genitive	दिवः / द्योः diváḥ / dyóḥ	द्यवोः / दिवोः dyavoḥ / divoḥ	दिवाम् / द्यवाम् divā́m / dyávām
Locative	दिवि / द्यवि diví / dyávi	द्यवोः / दिवोः dyavoḥ / divoḥ	द्युषु dyúṣu

Related terms

• दिव् (div)
• दिव्य (divyá)
• देव (devá)
• दिन (diná)