दीक्षित

Sanskrit

Alternative scripts

Alternative scripts

• দীক্ষিত (Assamese script)
• ᬤᬷᬓ᭄ᬱᬶᬢ (Balinese script)
• দীক্ষিত (Bengali script)
• 𑰟𑰱𑰎𑰿𑰬𑰰𑰝 (Bhaiksuki script)
• 𑀤𑀻𑀓𑁆𑀱𑀺𑀢 (Brahmi script)
• ဒီက္ၑိတ (Burmese script)
• દીક્ષિત (Gujarati script)
• ਦੀਕ੍ਸ਼ਿਤ (Gurmukhi script)
• 𑌦𑍀𑌕𑍍𑌷𑌿𑌤 (Grantha script)
• ꦢꦷꦏ꧀ꦰꦶꦠ (Javanese script)
• 𑂠𑂲𑂍𑂹𑂭𑂱𑂞 (Kaithi script)
• ದೀಕ್ಷಿತ (Kannada script)
• ទីក្ឞិត (Khmer script)
• ທີກ຺ຩິຕ (Lao script)
• ദീക്ഷിത (Malayalam script)
• ᡩᡳᡳᡬᢢᡳᢠᠠ (Manchu script)
• 𑘟𑘲𑘎𑘿𑘬𑘱𑘝 (Modi script)
• ᢑᠢᠢᢉᢔᠢᢐᠠ᠋ (Mongolian script)
• 𑦿𑧓𑦮𑧠𑧌𑧒𑦽 (Nandinagari script)
• 𑐡𑐷𑐎𑑂𑐲𑐶𑐟 (Newa script)
• ଦୀକ୍ଷିତ (Odia script)
• ꢣꢷꢒ꣄ꢰꢶꢡ (Saurashtra script)
• 𑆢𑆵𑆑𑇀𑆰𑆴𑆠 (Sharada script)
• 𑖟𑖱𑖎𑖿𑖬𑖰𑖝 (Siddham script)
• දීක්‍ෂිත (Sinhalese script)
• 𑩭𑩑𑩛𑩜 𑪙𑪀𑩑𑩫 (Soyombo script)
• 𑚛𑚯𑚊𑚶𑚮𑚙 (Takri script)
• தீ³க்ஷித (Tamil script)
• దీక్షిత (Telugu script)
• ทีกฺษิต (Thai script)
• དཱི་ཀྵི་ཏ (Tibetan script)
• 𑒠𑒲𑒏𑓂𑒭𑒱𑒞 (Tirhuta script)
• 𑨛𑨁𑨊𑨋𑩇𑨯𑨁𑨙 (Zanabazar Square script)

Etymology

From the root दीक्ष् (dīkṣ, “to consecrate”), ultimately from Proto-Indo-European *deḱ- (“to offer”).

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /diːk.ʂi.tɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd̪iːk.ʂi.t̪ɐ/

Adjective

दीक्षित • (dīkṣitá)

1. consecrated, initiated into
2. prepared, ready fo
3. performed

Declension

Masculine a-stem declension of दीक्षित (dīkṣitá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीक्षितः dīkṣitáḥ	दीक्षितौ / दीक्षिता¹ dīkṣitaú / dīkṣitā́¹	दीक्षिताः / दीक्षितासः¹ dīkṣitā́ḥ / dīkṣitā́saḥ¹
Vocative	दीक्षित dī́kṣita	दीक्षितौ / दीक्षिता¹ dī́kṣitau / dī́kṣitā¹	दीक्षिताः / दीक्षितासः¹ dī́kṣitāḥ / dī́kṣitāsaḥ¹
Accusative	दीक्षितम् dīkṣitám	दीक्षितौ / दीक्षिता¹ dīkṣitaú / dīkṣitā́¹	दीक्षितान् dīkṣitā́n
Instrumental	दीक्षितेन dīkṣiténa	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षितैः / दीक्षितेभिः¹ dīkṣitaíḥ / dīkṣitébhiḥ¹
Dative	दीक्षिताय dīkṣitā́ya	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षितेभ्यः dīkṣitébhyaḥ
Ablative	दीक्षितात् dīkṣitā́t	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षितेभ्यः dīkṣitébhyaḥ
Genitive	दीक्षितस्य dīkṣitásya	दीक्षितयोः dīkṣitáyoḥ	दीक्षितानाम् dīkṣitā́nām
Locative	दीक्षिते dīkṣité	दीक्षितयोः dīkṣitáyoḥ	दीक्षितेषु dīkṣitéṣu
Notes	¹Vedic

Feminine ā-stem declension of दीक्षिता (dīkṣitā́)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीक्षिता dīkṣitā́	दीक्षिते dīkṣité	दीक्षिताः dīkṣitā́ḥ
Vocative	दीक्षिते dī́kṣite	दीक्षिते dī́kṣite	दीक्षिताः dī́kṣitāḥ
Accusative	दीक्षिताम् dīkṣitā́m	दीक्षिते dīkṣité	दीक्षिताः dīkṣitā́ḥ
Instrumental	दीक्षितया / दीक्षिता¹ dīkṣitáyā / dīkṣitā́¹	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षिताभिः dīkṣitā́bhiḥ
Dative	दीक्षितायै dīkṣitā́yai	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षिताभ्यः dīkṣitā́bhyaḥ
Ablative	दीक्षितायाः / दीक्षितायै² dīkṣitā́yāḥ / dīkṣitā́yai²	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षिताभ्यः dīkṣitā́bhyaḥ
Genitive	दीक्षितायाः / दीक्षितायै² dīkṣitā́yāḥ / dīkṣitā́yai²	दीक्षितयोः dīkṣitáyoḥ	दीक्षितानाम् dīkṣitā́nām
Locative	दीक्षितायाम् dīkṣitā́yām	दीक्षितयोः dīkṣitáyoḥ	दीक्षितासु dīkṣitā́su
Notes	¹Vedic ²Brāhmaṇas

Neuter a-stem declension of दीक्षित (dīkṣitá)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीक्षितम् dīkṣitám	दीक्षिते dīkṣité	दीक्षितानि / दीक्षिता¹ dīkṣitā́ni / dīkṣitā́¹
Vocative	दीक्षित dī́kṣita	दीक्षिते dī́kṣite	दीक्षितानि / दीक्षिता¹ dī́kṣitāni / dī́kṣitā¹
Accusative	दीक्षितम् dīkṣitám	दीक्षिते dīkṣité	दीक्षितानि / दीक्षिता¹ dīkṣitā́ni / dīkṣitā́¹
Instrumental	दीक्षितेन dīkṣiténa	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षितैः / दीक्षितेभिः¹ dīkṣitaíḥ / dīkṣitébhiḥ¹
Dative	दीक्षिताय dīkṣitā́ya	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षितेभ्यः dīkṣitébhyaḥ
Ablative	दीक्षितात् dīkṣitā́t	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitā́bhyām	दीक्षितेभ्यः dīkṣitébhyaḥ
Genitive	दीक्षितस्य dīkṣitásya	दीक्षितयोः dīkṣitáyoḥ	दीक्षितानाम् dīkṣitā́nām
Locative	दीक्षिते dīkṣité	दीक्षितयोः dīkṣitáyoḥ	दीक्षितेषु dīkṣitéṣu
Notes	¹Vedic

Noun

दीक्षित • (dīkṣitá) stem, m

1. a priest engaged in a diksha

Declension

Masculine a-stem declension of दीक्षित (dīkṣita)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	दीक्षितः dīkṣitaḥ	दीक्षितौ / दीक्षिता¹ dīkṣitau / dīkṣitā¹	दीक्षिताः / दीक्षितासः¹ dīkṣitāḥ / dīkṣitāsaḥ¹
Vocative	दीक्षित dīkṣita	दीक्षितौ / दीक्षिता¹ dīkṣitau / dīkṣitā¹	दीक्षिताः / दीक्षितासः¹ dīkṣitāḥ / dīkṣitāsaḥ¹
Accusative	दीक्षितम् dīkṣitam	दीक्षितौ / दीक्षिता¹ dīkṣitau / dīkṣitā¹	दीक्षितान् dīkṣitān
Instrumental	दीक्षितेन dīkṣitena	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitābhyām	दीक्षितैः / दीक्षितेभिः¹ dīkṣitaiḥ / dīkṣitebhiḥ¹
Dative	दीक्षिताय dīkṣitāya	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitābhyām	दीक्षितेभ्यः dīkṣitebhyaḥ
Ablative	दीक्षितात् dīkṣitāt	दीक्षिताभ्याम् dīkṣitābhyām	दीक्षितेभ्यः dīkṣitebhyaḥ
Genitive	दीक्षितस्य dīkṣitasya	दीक्षितयोः dīkṣitayoḥ	दीक्षितानाम् dīkṣitānām
Locative	दीक्षिते dīkṣite	दीक्षितयोः dīkṣitayoḥ	दीक्षितेषु dīkṣiteṣu
Notes	¹Vedic

References

• Monier Williams (1899) “दीक्षित”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0480.
• Arthur Anthony Macdonell (1893) “दीक्षित”, in A practical Sanskrit dictionary with transliteration, accentuation, and etymological analysis throughout, London: Oxford University Press
• William Dwight Whitney, 1885, The Roots, Verb-forms, and Primary Derivatives of the Sanskrit Language, Leipzig: Breitkopf and Härtel, page 074
• Otto Böhtlingk, Richard Schmidt (1879-1928) “दीक्षित”, in Walter Slaje, Jürgen Hanneder, Paul Molitor, Jörg Ritter, editors, Nachtragswörterbuch des Sanskrit [Dictionary of Sanskrit with supplements] (in German), Halle-Wittenberg: Martin-Luther-Universität, published 2016

• Mallory, J. P. with Adams, D. Q. (2006) The Oxford Introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European World (Oxford Linguistics), New York: Oxford University Press, →ISBN, page 270
• Rix, Helmut, editor (2001), Lexikon der indogermanischen Verben [Lexicon of Indo-European Verbs] (in German), 2nd edition, Wiesbaden: Dr. Ludwig Reichert Verlag, →ISBN, page 109
• Pokorny, Julius (1959) “0189”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 1, Bern, München: Francke Verlag, page 0189