दर्भ

Sanskrit

Etymology

From Proto-Indo-Aryan *darbʰás, from Proto-Indo-Iranian *darbʰás, from Proto-Indo-European *dorbʰós.

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /dɐɾ.bʱɐ́/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈd̪ɐɾ.bʱɐ/

Noun

दर्भ • (darbhá) stem, m

1. (√2. दृभ्) a tuft or bunch of grass (esp. of कुश grass ; used for sacrificial purposes) RV. i, 191, 3 AV. &c.
2. name of a grass (different from कुश and काश Suṡr. i, 38 ; Imperata cylindrica (syn. Saccharum cylindricum W.)) Lalit. xvii, 89 Suṡr.
3. (Pāṇ. 4-1, 102 ; g. कुर्व्-आदि v.l.) name of a man Pravar. ii, 3, 1 (ĀṡvGṛ. Kāty. &c.)
4. ‘of a prince’ » दम्भ

Declension

Masculine a-stem declension of दर्भ

	singular	dual	plural
nominative	दर्भः (darbhaḥ)	दर्भौ (darbhau) दर्भा¹ (darbhā¹)	दर्भाः (darbhāḥ) दर्भासः¹ (darbhāsaḥ¹)
vocative	दर्भ (darbha)	दर्भौ (darbhau) दर्भा¹ (darbhā¹)	दर्भाः (darbhāḥ) दर्भासः¹ (darbhāsaḥ¹)
accusative	दर्भम् (darbham)	दर्भौ (darbhau) दर्भा¹ (darbhā¹)	दर्भान् (darbhān)
instrumental	दर्भेण (darbheṇa)	दर्भाभ्याम् (darbhābhyām)	दर्भैः (darbhaiḥ) दर्भेभिः¹ (darbhebhiḥ¹)
dative	दर्भाय (darbhāya)	दर्भाभ्याम् (darbhābhyām)	दर्भेभ्यः (darbhebhyaḥ)
ablative	दर्भात् (darbhāt)	दर्भाभ्याम् (darbhābhyām)	दर्भेभ्यः (darbhebhyaḥ)
genitive	दर्भस्य (darbhasya)	दर्भयोः (darbhayoḥ)	दर्भाणाम् (darbhāṇām)
locative	दर्भे (darbhe)	दर्भयोः (darbhayoḥ)	दर्भेषु (darbheṣu)

• ¹Vedic

Descendants

• Gujarati: દાભ (dābh), ડાભ (ḍābh)
• Punjabi: ਦੱਭ (dabbha)
• → Telugu: దర్భ (darbha)