कृपाण

See also: कांपणौ, and कृपण

Sanskrit

Etymology

From कल्पयति (kalpayáti, “he orders, apportions, cuts, trims”).

Noun

कृपाण • (kṛpāṇa) stem, m

1. sword, dagger

Declension

Masculine a-stem declension of कृपाण (kṛpāṇa)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कृपाणः kṛpāṇaḥ	कृपाणौ / कृपाणा¹ kṛpāṇau / kṛpāṇā¹	कृपाणाः / कृपाणासः¹ kṛpāṇāḥ / kṛpāṇāsaḥ¹
Vocative	कृपाण kṛpāṇa	कृपाणौ / कृपाणा¹ kṛpāṇau / kṛpāṇā¹	कृपाणाः / कृपाणासः¹ kṛpāṇāḥ / kṛpāṇāsaḥ¹
Accusative	कृपाणम् kṛpāṇam	कृपाणौ / कृपाणा¹ kṛpāṇau / kṛpāṇā¹	कृपाणान् kṛpāṇān
Instrumental	कृपाणेन kṛpāṇena	कृपाणाभ्याम् kṛpāṇābhyām	कृपाणैः / कृपाणेभिः¹ kṛpāṇaiḥ / kṛpāṇebhiḥ¹
Dative	कृपाणाय kṛpāṇāya	कृपाणाभ्याम् kṛpāṇābhyām	कृपाणेभ्यः kṛpāṇebhyaḥ
Ablative	कृपाणात् kṛpāṇāt	कृपाणाभ्याम् kṛpāṇābhyām	कृपाणेभ्यः kṛpāṇebhyaḥ
Genitive	कृपाणस्य kṛpāṇasya	कृपाणयोः kṛpāṇayoḥ	कृपाणानाम् kṛpāṇānām
Locative	कृपाणे kṛpāṇe	कृपाणयोः kṛpāṇayoḥ	कृपाणेषु kṛpāṇeṣu
Notes	¹Vedic