करिमुख

Sanskrit

From करिन् (karin) +‎ मुख (mukha).

करिमुख • (karimukha) stem, m

Masculine a-stem declension of करिमुख
	singular	dual	plural
nominative	करिमुखः (karimukhaḥ)	करिमुखौ (karimukhau) करिमुखा¹ (karimukhā¹)	करिमुखाः (karimukhāḥ) करिमुखासः¹ (karimukhāsaḥ¹)
vocative	करिमुख (karimukha)	करिमुखौ (karimukhau) करिमुखा¹ (karimukhā¹)	करिमुखाः (karimukhāḥ) करिमुखासः¹ (karimukhāsaḥ¹)
accusative	करिमुखम् (karimukham)	करिमुखौ (karimukhau) करिमुखा¹ (karimukhā¹)	करिमुखान् (karimukhān)
instrumental	करिमुखेण (karimukheṇa)	करिमुखाभ्याम् (karimukhābhyām)	करिमुखैः (karimukhaiḥ) करिमुखेभिः¹ (karimukhebhiḥ¹)
dative	करिमुखाय (karimukhāya)	करिमुखाभ्याम् (karimukhābhyām)	करिमुखेभ्यः (karimukhebhyaḥ)
ablative	करिमुखात् (karimukhāt)	करिमुखाभ्याम् (karimukhābhyām)	करिमुखेभ्यः (karimukhebhyaḥ)
genitive	करिमुखस्य (karimukhasya)	करिमुखयोः (karimukhayoḥ)	करिमुखाणाम् (karimukhāṇām)
locative	करिमुखे (karimukhe)	करिमुखयोः (karimukhayoḥ)	करिमुखेषु (karimukheṣu)

Monier Williams (1899) “करिमुख”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 254.