कन्धर

Sanskrit

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• (Vedic) IPA^(key): /kɐn.dʱɐ.ɾɐ/
• (Classical Sanskrit) IPA^(key): /ˈkɐn̪.d̪ʱɐ.ɾɐ/
• Hyphenation: कन्‧ध‧र

Noun

कन्धर • (kandhara) stem, m

1. neck

Declension

Masculine a-stem declension of कन्धर (kandhara)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	कन्धरः kandharaḥ	कन्धरौ / कन्धरा¹ kandharau / kandharā¹	कन्धराः / कन्धरासः¹ kandharāḥ / kandharāsaḥ¹
Vocative	कन्धर kandhara	कन्धरौ / कन्धरा¹ kandharau / kandharā¹	कन्धराः / कन्धरासः¹ kandharāḥ / kandharāsaḥ¹
Accusative	कन्धरम् kandharam	कन्धरौ / कन्धरा¹ kandharau / kandharā¹	कन्धरान् kandharān
Instrumental	कन्धरेण kandhareṇa	कन्धराभ्याम् kandharābhyām	कन्धरैः / कन्धरेभिः¹ kandharaiḥ / kandharebhiḥ¹
Dative	कन्धराय kandharāya	कन्धराभ्याम् kandharābhyām	कन्धरेभ्यः kandharebhyaḥ
Ablative	कन्धरात् kandharāt	कन्धराभ्याम् kandharābhyām	कन्धरेभ्यः kandharebhyaḥ
Genitive	कन्धरस्य kandharasya	कन्धरयोः kandharayoḥ	कन्धराणाम् kandharāṇām
Locative	कन्धरे kandhare	कन्धरयोः kandharayoḥ	कन्धरेषु kandhareṣu
Notes	¹Vedic

Descendants

• Prakrit: 𑀓𑀁𑀥𑀭𑀸 (kaṃdharā)
  • Central:
    • Sauraseni Prakrit:
      • Hindustani: kānhar
        • Hindi: कान्हर
        • Urdu: کَانہَر
  • Eastern:
    • Magadhi Prakrit:
      • Old Maithili: कान्धर
• → Dhivehi: ކަނދުރާ (kaⁿdurā), ކަނދަރަ (kaⁿdara)
• → Tamil: கந்தரம் (kantaram)

References

• Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “kandhara”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 137