Jump to content

कण्ठ

From Wiktionary, the free dictionary

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Dravidian, compare Tulu ಕಂಟೆಲ್ (kaṇṭelŭ).

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

कण्ठ (kaṇṭhá) stemm

  1. (anatomy) throat, neck
  2. the narrowest part of something
  3. (anatomy) voice box
  4. voice
  5. guttural sound

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of कण्ठ (kaṇṭhá)
Singular Dual Plural
Nominative कण्ठः
kaṇṭháḥ
कण्ठौ / कण्ठा¹
kaṇṭhaú / kaṇṭhā́¹
कण्ठाः / कण्ठासः¹
kaṇṭhā́ḥ / kaṇṭhā́saḥ¹
Vocative कण्ठ
káṇṭha
कण्ठौ / कण्ठा¹
káṇṭhau / káṇṭhā¹
कण्ठाः / कण्ठासः¹
káṇṭhāḥ / káṇṭhāsaḥ¹
Accusative कण्ठम्
kaṇṭhám
कण्ठौ / कण्ठा¹
kaṇṭhaú / kaṇṭhā́¹
कण्ठान्
kaṇṭhā́n
Instrumental कण्ठेन
kaṇṭhéna
कण्ठाभ्याम्
kaṇṭhā́bhyām
कण्ठैः / कण्ठेभिः¹
kaṇṭhaíḥ / kaṇṭhébhiḥ¹
Dative कण्ठाय
kaṇṭhā́ya
कण्ठाभ्याम्
kaṇṭhā́bhyām
कण्ठेभ्यः
kaṇṭhébhyaḥ
Ablative कण्ठात्
kaṇṭhā́t
कण्ठाभ्याम्
kaṇṭhā́bhyām
कण्ठेभ्यः
kaṇṭhébhyaḥ
Genitive कण्ठस्य
kaṇṭhásya
कण्ठयोः
kaṇṭháyoḥ
कण्ठानाम्
kaṇṭhā́nām
Locative कण्ठे
kaṇṭhé
कण्ठयोः
kaṇṭháyoḥ
कण्ठेषु
kaṇṭhéṣu
Notes
  • ¹Vedic

Descendants

[edit]
  • Hindi: कंठ (kaṇṭh)
  • Kannada: ಕಂಠ (kaṇṭha)
  • Punjabi: ਕੰਠ (kaṇṭh)
  • Telugu: కంఠము (kaṇṭhamu)