وهب

Arabic

Etymology 1.1

Root
و ه ب (w h b)
4 terms

Compare Aramaic יְהַב (yəhaḇ) and Hebrew יְהָב (y’hab).

Verb

وَهَبَ • (wahaba) I (non-past يَهَبُ (yahabu), verbal noun وَهْب (wahb) or وَهَب (wahab) or هِبَة (hiba) or مَوْهِبَة (mawhiba))

1. (transitive, ditransitive) to grant (someone) (something); to accord (something) [with ل (l) ‘to someone’]

   Synonym: رَزَقَ (razaqa)

   وَهَبَهُمُ اللّٰهُ نَصْرًا ― wahabahumu llāhu naṣran ― Allah granted them victory.

   1. (transitive, ditransitive) to gift (someone) (something), to present (something) [with ل (l) ‘to someone’]

      Synonym: أَهْدَى (ʔahdā)

      وَهَبَ صَاحِبَهُ مَالًا

      wahaba ṣāḥibahu mālan

      He gifted his companion some money.

   2. (transitive, ditransitive) to give up or yield up (something) [with ل (l) ‘to someone’]

      Synonyms: أَعْطَى (ʔaʕṭā), مَنَحَ (manaḥa)

   3. (transitive, ditransitive, of a woman or her guardian, dated) to give (someone or oneself) in marriage [with ل (l) ‘to a man’]

      Synonym: زَوَّجَ (zawwaja)

      وَهَبَتْ لَهُ نَفْسَهَا ― wahabat lahu nafsahā ― She gave herself to him.

2. (only in the imperative) suppose, grant

Conjugation

    Conjugation of وَهَبَ (I, assimilated, a ~ a, full passive, verbal nouns وَهْب, وَهَب, هِبَة, مَوْهِبَة)

verbal noun الْمَصْدَر						وَهْب, وَهَب, هِبَة, مَوْهِبَة wahb, wahab, hiba, mawhiba
active participle اِسْم الْفَاعِل						وَاهِب wāhib
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مَوْهُوب mawhūb
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وَهَبْتُ wahabtu	وَهَبْتَ wahabta	وَهَبَ wahaba		وَهَبْتُمَا wahabtumā	وَهَبَا wahabā		وَهَبْنَا wahabnā	وَهَبْتُمْ wahabtum	وَهَبُوا wahabū
	f		وَهَبْتِ wahabti	وَهَبَتْ wahabat			وَهَبَتَا wahabatā			وَهَبْتُنَّ wahabtunna	وَهَبْنَ wahabna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أَهَبُ ʔahabu	تَهَبُ tahabu	يَهَبُ yahabu		تَهَبَانِ tahabāni	يَهَبَانِ yahabāni		نَهَبُ nahabu	تَهَبُونَ tahabūna	يَهَبُونَ yahabūna
	f		تَهَبِينَ tahabīna	تَهَبُ tahabu			تَهَبَانِ tahabāni			تَهَبْنَ tahabna	يَهَبْنَ yahabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أَهَبَ ʔahaba	تَهَبَ tahaba	يَهَبَ yahaba		تَهَبَا tahabā	يَهَبَا yahabā		نَهَبَ nahaba	تَهَبُوا tahabū	يَهَبُوا yahabū
	f		تَهَبِي tahabī	تَهَبَ tahaba			تَهَبَا tahabā			تَهَبْنَ tahabna	يَهَبْنَ yahabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أَهَبْ ʔahab	تَهَبْ tahab	يَهَبْ yahab		تَهَبَا tahabā	يَهَبَا yahabā		نَهَبْ nahab	تَهَبُوا tahabū	يَهَبُوا yahabū
	f		تَهَبِي tahabī	تَهَبْ tahab			تَهَبَا tahabā			تَهَبْنَ tahabna	يَهَبْنَ yahabna
imperative الْأَمْر	m		هَبْ hab			هَبَا habā				هَبُوا habū
	f		هَبِي habī							هَبْنَ habna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	وُهِبْتُ wuhibtu	وُهِبْتَ wuhibta	وُهِبَ wuhiba		وُهِبْتُمَا wuhibtumā	وُهِبَا wuhibā		وُهِبْنَا wuhibnā	وُهِبْتُمْ wuhibtum	وُهِبُوا wuhibū
	f		وُهِبْتِ wuhibti	وُهِبَتْ wuhibat			وُهِبَتَا wuhibatā			وُهِبْتُنَّ wuhibtunna	وُهِبْنَ wuhibna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع الْمَرْفُوع	m	أُوهَبُ ʔūhabu	تُوهَبُ tūhabu	يُوهَبُ yūhabu		تُوهَبَانِ tūhabāni	يُوهَبَانِ yūhabāni		نُوهَبُ nūhabu	تُوهَبُونَ tūhabūna	يُوهَبُونَ yūhabūna
	f		تُوهَبِينَ tūhabīna	تُوهَبُ tūhabu			تُوهَبَانِ tūhabāni			تُوهَبْنَ tūhabna	يُوهَبْنَ yūhabna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُوهَبَ ʔūhaba	تُوهَبَ tūhaba	يُوهَبَ yūhaba		تُوهَبَا tūhabā	يُوهَبَا yūhabā		نُوهَبَ nūhaba	تُوهَبُوا tūhabū	يُوهَبُوا yūhabū
	f		تُوهَبِي tūhabī	تُوهَبَ tūhaba			تُوهَبَا tūhabā			تُوهَبْنَ tūhabna	يُوهَبْنَ yūhabna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُوهَبْ ʔūhab	تُوهَبْ tūhab	يُوهَبْ yūhab		تُوهَبَا tūhabā	يُوهَبَا yūhabā		نُوهَبْ nūhab	تُوهَبُوا tūhabū	يُوهَبُوا yūhabū
	f		تُوهَبِي tūhabī	تُوهَبْ tūhab			تُوهَبَا tūhabā			تُوهَبْنَ tūhabna	يُوهَبْنَ yūhabna

References

• Steingass, Francis Joseph (1884) “وهب”, in The Student's Arabic–English Dictionary‎^[1], London: W.H. Allen

Etymology 1.2

Noun

وَهْب or وَهَب • (wahb or wahab) m

1. verbal noun of وَهَبَ (wahaba) (form I)

Declension

Declension of noun وَهْب (wahb)‎; وَهَب (wahab)

Singular	basic singular triptote
	Indefinite	Definite	Construct
Informal	وَهْب‎; وَهَب wahb‎; wahab	الْوَهْب‎; الْوَهَب al-wahb‎; al-wahab	وَهْب‎; وَهَب wahb‎; wahab
Nominative	وَهْبٌ‎; وَهَبٌ wahbun‎; wahabun	الْوَهْبُ‎; الْوَهَبُ al-wahbu‎; al-wahabu	وَهْبُ‎; وَهَبُ wahbu‎; wahabu
Accusative	وَهْبًا‎; وَهَبًا wahban‎; wahaban	الْوَهْبَ‎; الْوَهَبَ al-wahba‎; al-wahaba	وَهْبَ‎; وَهَبَ wahba‎; wahaba
Genitive	وَهْبٍ‎; وَهَبٍ wahbin‎; wahabin	الْوَهْبِ‎; الْوَهَبِ al-wahbi‎; al-wahabi	وَهْبِ‎; وَهَبِ wahbi‎; wahabi