مهين

Arabic

Etymology 1

Root
ه و ن (h w n)
18 terms

Derived from the active participle of the verb أَهَانَ (ʔahāna, “to insult”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mu.hiːn/
• Rhymes: -iːn

Adjective

مُهِين • (muhīn) (feminine مُهِينَة (muhīna), masculine plural مُهِينُونَ (muhīnūna), feminine plural مُهِينَات (muhīnāt))

1. humiliating, demeaning, insulting, offensive, degrading
   • 609–632 CE, Qur'an, 45:9:

     أُولَٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِينٌ

     ʔūlāʔika lahum ʕaḏābun mmuhīnun

     It is they who will suffer a humiliating punishment.

Declension

Declension of adjective مُهِين (muhīn)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مُهِين muhīn	الْمُهِين al-muhīn	مُهِينَة muhīna	الْمُهِينَة al-muhīna
Nominative	مُهِينٌ muhīnun	الْمُهِينُ al-muhīnu	مُهِينَةٌ muhīnatun	الْمُهِينَةُ al-muhīnatu
Accusative	مُهِينًا muhīnan	الْمُهِينَ al-muhīna	مُهِينَةً muhīnatan	الْمُهِينَةَ al-muhīnata
Genitive	مُهِينٍ muhīnin	الْمُهِينِ al-muhīni	مُهِينَةٍ muhīnatin	الْمُهِينَةِ al-muhīnati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مُهِينَيْن muhīnayn	الْمُهِينَيْن al-muhīnayn	مُهِينَتَيْن muhīnatayn	الْمُهِينَتَيْن al-muhīnatayn
Nominative	مُهِينَانِ muhīnāni	الْمُهِينَانِ al-muhīnāni	مُهِينَتَانِ muhīnatāni	الْمُهِينَتَانِ al-muhīnatāni
Accusative	مُهِينَيْنِ muhīnayni	الْمُهِينَيْنِ al-muhīnayni	مُهِينَتَيْنِ muhīnatayni	الْمُهِينَتَيْنِ al-muhīnatayni
Genitive	مُهِينَيْنِ muhīnayni	الْمُهِينَيْنِ al-muhīnayni	مُهِينَتَيْنِ muhīnatayni	الْمُهِينَتَيْنِ al-muhīnatayni
Plural	Masculine		Feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مُهِينِين muhīnīn	الْمُهِينِين al-muhīnīn	مُهِينَات muhīnāt	الْمُهِينَات al-muhīnāt
Nominative	مُهِينُونَ muhīnūna	الْمُهِينُونَ al-muhīnūna	مُهِينَاتٌ muhīnātun	الْمُهِينَاتُ al-muhīnātu
Accusative	مُهِينِينَ muhīnīna	الْمُهِينِينَ al-muhīnīna	مُهِينَاتٍ muhīnātin	الْمُهِينَاتِ al-muhīnāti
Genitive	مُهِينِينَ muhīnīna	الْمُهِينِينَ al-muhīnīna	مُهِينَاتٍ muhīnātin	الْمُهِينَاتِ al-muhīnāti

Descendants

• → Persian: مهین (mohin)
• → Catalan: amoïnar
• → Spanish: mohíno
  • → Portuguese: mofino
• → Ottoman Turkish: مهین (muhin)

Etymology 2

Root
م ه ن (m h n)
4 terms

Derived from the active participle of the verb مَهُنَ (mahuna, “to be contemptible”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ma.hiːn/
• Rhymes: -iːn

Adjective

مَهِين • (mahīn) (feminine مَهِينَة (mahīna), masculine plural مَهِينُونَ (mahīnūna), feminine plural مَهِينَات (mahīnāt))

1. contemptible, abject, despicable
   • 609–632 CE, Qur'an, 68:10:

     وَلَا تُطِعْ كُلَّ حَلَّافٍ مَّهِينٍ

     walā tuṭiʕ kulla ḥallāfin mmahīnin

     And do not obey the despicable, vain oath-taker.

Declension

Declension of adjective مَهِين (mahīn)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مَهِين mahīn	الْمَهِين al-mahīn	مَهِينَة mahīna	الْمَهِينَة al-mahīna
Nominative	مَهِينٌ mahīnun	الْمَهِينُ al-mahīnu	مَهِينَةٌ mahīnatun	الْمَهِينَةُ al-mahīnatu
Accusative	مَهِينًا mahīnan	الْمَهِينَ al-mahīna	مَهِينَةً mahīnatan	الْمَهِينَةَ al-mahīnata
Genitive	مَهِينٍ mahīnin	الْمَهِينِ al-mahīni	مَهِينَةٍ mahīnatin	الْمَهِينَةِ al-mahīnati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مَهِينَيْن mahīnayn	الْمَهِينَيْن al-mahīnayn	مَهِينَتَيْن mahīnatayn	الْمَهِينَتَيْن al-mahīnatayn
Nominative	مَهِينَانِ mahīnāni	الْمَهِينَانِ al-mahīnāni	مَهِينَتَانِ mahīnatāni	الْمَهِينَتَانِ al-mahīnatāni
Accusative	مَهِينَيْنِ mahīnayni	الْمَهِينَيْنِ al-mahīnayni	مَهِينَتَيْنِ mahīnatayni	الْمَهِينَتَيْنِ al-mahīnatayni
Genitive	مَهِينَيْنِ mahīnayni	الْمَهِينَيْنِ al-mahīnayni	مَهِينَتَيْنِ mahīnatayni	الْمَهِينَتَيْنِ al-mahīnatayni
Plural	Masculine		Feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	مَهِينِين mahīnīn	الْمَهِينِين al-mahīnīn	مَهِينَات mahīnāt	الْمَهِينَات al-mahīnāt
Nominative	مَهِينُونَ mahīnūna	الْمَهِينُونَ al-mahīnūna	مَهِينَاتٌ mahīnātun	الْمَهِينَاتُ al-mahīnātu
Accusative	مَهِينِينَ mahīnīna	الْمَهِينِينَ al-mahīnīna	مَهِينَاتٍ mahīnātin	الْمَهِينَاتِ al-mahīnāti
Genitive	مَهِينِينَ mahīnīna	الْمَهِينِينَ al-mahīnīna	مَهِينَاتٍ mahīnātin	الْمَهِينَاتِ al-mahīnāti

Descendants

• → Persian: مهین (mahin)
• → Ottoman Turkish: مهین (mehin)